Szpital

Ryan

-To nic - powiedział cicho. - Będę kochał cię jeszcze bardziej. - Przez cały czas patrzył na niego. Nawet teraz był szczęśliwy. Kiedy Alex wyjdzie ze szpitala, zabierze go do siebie i będzie się nim opiekował.

Alex

- Ryan skarbie, zapytaj lekarzy, kiedy będę mógł wyjść. Nie chce już tu leżeć dłużej.

Ryan

Pocałował go w policzek i wyszedł z sali. Po chwili znalazł gabinet lekarza. Alex mógł wyjść nawet teraz, dostał jednak dwie tubki maści i dwa rodzaje tabletek. Obiecał też, że będzie się nim opiekował, a gdyby głowa bolała go dłużej niż tydzień, niestety jego chłopak musiałby tu wrócić.
Szybko poszedł do Alexa i wyjął z torby czyste ubrania, które dla niego zabrał. - Możemy iść nawet teraz. Musisz się tylko ubrać. Nie wiem, czy wziąłem dobre rzeczy - powiedział i delikatnie się do niego uśmiechnął.

Alex

- Dziękuje, skarbie. Pomyślałeś o wszystkim. Pomóż mi się ubrać.
Ryan pomógł Alexowi usiąść na łóżku - O boże, jak mi się kręci w głowie.

Ryan

-Może powinieneś jeszcze trochę zaczekać? - spytał zmartwiony i pomógł założyć mu koszulkę. Dłonią gładził jego policzek i pocałował go w czoło. - Kocham cię - powiedział cicho i delikatnie go przytulił.

Alex

- Nie,zabierz mnie do domu. Chce być już tylko z tobą - powiedział Alex i zaczął zakładać spodnie. Szło mu to strasznie ciężko.

Ryan

-Pomogę ci - powiedział, kiedy zobaczył, że Alex ma pewne trudności z założeniem spodni. - Chociaż znacznie bardziej lubię cię rozbierać - zaśmiał się cicho i zapiął spodnie swojego chłopaka. - Zabieram cię do siebie. Przez tydzień musisz zostać w domu. - Tak powiedział lekarz, a on zamierzał się tego trzymać.

Alex

- Do ciebie? Skarbie ty masz pracę, nie chce być dla ciebie problemem - powiedział Alex.

Ryan

-Jakoś sobie z tobą poradzę. I nie chcę słyszeć żadnego sprzeciwu - powiedział i uśmiechnął się do niego. - Gotowy? - Pogłaskał jego policzek, a po chwili go ucałował.

Alex

- Jasne - powiedział Alex i uśmiechnął się - Nie tylko ja potrafię być władczy - oświadczył. Ryan podał mu rękę i pomógł wstać. Alex wsparł się na jego ramieniu - Przepraszam, jestem dość ciężki. Dasz radę?

Ryan

-Poradzę sobie - odpowiedział. - W końcu też jestem facetem - mruknął cicho. To, że był szczupły wcale nie znaczyło, że nie miał siły.

Alex

- Kochanie, nie to miałem na myśli - powiedział Alex, próbując ratować sytuację - I to najwspanialszym jakiego znam - wyszeptał, widząc dziwne spojrzenia lekarzy.

Ryan

Nie powiedział już nic więcej. Było mu trochę przykro, ale postanowił o tym nie myśleć. Objął Alexa w pasie i razem wyszli ze szpitala.
*z tematu*