Park

Rafael

Mruknął mu cicho w usta podczas pocałunku i pogłębił go nieco. Miał nadzieję, że Bill wie, że właśnie daje mu jasno do zrozumienia, co będą robić przed snem. Jeśli nie, to cóż... W każdym razie oderwał się od niego po dłuższej chwili, przygryzając jeszcze jego dolną wargę.
- Właśnie o tym myślałem - przyznał. - Musimy kupić papierosy - dodał do tego, już go prowadząc w powrotną drogę. Udało im się jeszcze natknąć na jakiś otwarty kiosk - co było dziwne o tej godzinie - i już kierowali się spacerowym krokiem znów do apartamentu.

*z tematu*

Sasori

Było ciemno, kiedy spacerował pustymi alejkami. Nie spieszyło mu się nigdzie. Ręce miał włożone w kieszenie i kopał większe kamienie. Co jakiś czas przymykał powieki, starając się uspokoić. Od ponad miesiąca praktycznie nie wychodził z domu; miał tyle nauki, że nawet nie znajdywał czasu dla siebie. Od dawna też nie miał z nikim kontaktu. Jedynie czasami rozmawiał z bratem przez telefon, lecz to nie to samo, co obecność drugiej osoby. Miał swoje potrzeby, chciał w końcu się rozerwać, a mimo wszystko nie miał po prostu kiedy. Irytowało go to okropnie, ale dzielnie znosił każdy rutynowy dzień. Nie narzekał jednak. Sam wybrał taką a nie inną szkołę i był w niej najlepszy. Nie w klasie, w całej szkole. On zawsze musiał być pierwszy, musiał być najmądrzejszy, musiał mieć najlepsze stopnie. Musiał być najlepszy...
Po jakimś czasie, kiedy stwierdził, że wypadałoby już wrócić do mieszkania, udał się w drogę powrotną. Musiał jeszcze przeczytać kilka działów z historii, a nie zamierzał znowu się nie wyspać.
*z Tematu*

Adam

Przyszedł do parku wolnym krokiem. Właściwie chciał się przespacerować, więc bez sensu byłoby chodzenie szybko. Rozejrzał się. Niewielu ludzi tutaj było, oprócz niego. Było niewiele po piętnastej, więc w sumie bardzo prawdopodobne, że ludzie są jeszcze w pracy, albo w szkole. Jemu ostatnimi czasy wcale nie przeszkadzała samotność, więc po prostu usiadł na jednej z ławek i przymknął oczy. Dni nie były już ciepłe, można nawet powiedzieć, że były chłodne, ale nie przeszkadzał mu ten lekki wiatr i brak słońca. Niebo było dziś koloru jego oczu i było tak samo zachmurzone...

Adam

Spędził w parku dobrą godzinę, później poszedł coś zjeść i znów tutaj wrócił. Po prostu relaksowało go siedzenie w parku. Spokój, cisza, świeże powietrze - czego więcej trzeba do szczęścia? Jemu w zasadzie niewiele. Kiedy zapadł wieczór skierował się w stronę klubu. Pamiętał nadal o Tomie i liczył na to, że może spotka go w pracy. Chciałby wiedzieć, jak rozwinęła się sytuacja z tym chłopakiem, którego widział tego dnia, gdy wyjeżdżał. No i może w końcu uda im się nawiązać lepszy kontakt. Fajnie byłoby mieć tutaj jakiegoś przyjaciela.

*z tematu*

Takahiro

Pośpiesznym krokiem wszedł do parku, z gitarą na plecach.
- Żesz cholera, jak mogłem je zgubić.- przeklina pod nosem poszukując z latarką kluczy do mieszkania, był zmęczony chciał się wykąpać, ale oczywiście musiał je po drodze do mieszkania zgubić.
- Nigdy więcej nie będę grał w parku na gitarze.- wrzasnął na cały głos i usiadł na ziemi.
- Skup się.- powtarzał do siebie wyciągając gitarę i zaczynając grać.

Alex

Alex szedł z Ryanem zajadając watę cukrową. Spędzili w miasteczku ponad dwie godziny. Ryan opowiadał coś o swoich uczniach, kiedy Alex wpadł na jakiegoś chłopaka. Chodził koło jednej z ławek, sprawiając wrażenie,że czegoś szuka.
- Oj, przepraszam - powiedział Alex, spoglądając na nieznajomego.

Takahiro

Podtrzymał się ławki aby nie upaść.
- Uważaj jak chodzisz.- warknął i spojrzał na niego odgarniając włosy z czoła. Zlustrował chłopaka swoim czujnym wzrokiem i poprawił swoją gitarę na ramionach, po czym schylił się po latarkę która upadła na ziemię.

Alex

Alexowi nie spodobał się ton głosy nieznajomego.- Przecież przeprosiłem, nie musisz burczeć.
Ryan stanął z boku. Nie lubił nerwowych sytuacji. Alex stał chwilę i przyglądał się nieznajomemu- Może ci pomóc w ramach przeprosin?

Takahiro

- No przepraszam.- powiedział z sarkazmem w głosie. I podał mu latarkę.
- A no by się przydała pomoc, poszukuję kluczy do mieszkania, z breloczkiem w kształcie laleczki voodu.- powiedział zaczynając szukać dalej.

Ryan

Chłopak, na którego wpadł Alex wydawał się być zdenerwowany. Nie wiedział co ma zrobić. Był ciekaw, co się stało. Uśmiechnął się do niego delikatnie i lekko ścisnął dłoń Alexa.

Alex

Alex wziął latarkę i odszedł nieco od Ryana świecąc wokół ławki- No nie powiem masz wyszukany gust jeśli chodzi o breloczki - Z kościotrupów już nie mieli?- spytał ironicznie.

Takahiro

- Hahaha.- zaśmiał się sarkastycznie, po czym zaczął zaglądać pod ławką.
- A ty masz bardzo cięty żart.- spojrzał spod łba na niego.
- Miło by było gdyby się znalazły bo nie marzy mi się noc pod gołym niebem.- powiedział pod nosem na tyle głośno aby chłopak to usłyszał.

Alex

- Nie przygarniam bezdomnych, jeśli delikatnie to sugerujesz. A już na pewno nie obcych. Mam na imię Alex,a to jest Ryan, mieszkasz daleko?

Takahiro

- Takahiro, miło mi poznać.- uśmiechnął się ukazując białe ząbki.
- Niedaleko, tamten blok.- wskazał, palcem.

Alex

Kiedy chłopak się uśmichnął wydał się Alxowi dużo sympatyczniejszy i co tu dwa razy mówić bardzo przystojny. -To ten sam blok,w którym ja mieszkam. Nie kojarze cię.