Park

Rafael

Spojrzał na niego kątem oka i objął go luźno ramieniem. Skoro było mu zimno, to czemu nie? Na jego pytanie przymknął oczy i westchnął. Z kieszeni wyciągnął też papierosy, ale odpowiedział, nim zapalił.
- Można tak powiedzieć - mruknął. Dopiero wtedy wsadził papierosa między wargi i zapalił. Gdy raz się zaciągnął, zerknął na niego znów. - A ty? - zapytał.

Bill

Nie wiedział co miała znaczyć odpowiedź mężczyzny. Pomyślał, że pewnie nie układa mu się z rodzeństwem. Sam doprowadził do tej sytuacji, więc musiał odpowiedzieć. Wyrzucił to z siebie szybko. -Nie mam rodziny, wychowałem się w domu dziecka. - Westchnął cicho i spojrzał na swojego kochanka, po czym wyciągnął mu papierosa z ust. Zaciągnął się nim lekko i oddał właścicielowi. Teraz już nie było mu zimno. Czuł przy sobie ciało Rafaela i nic więcej nie miało znaczenia.

Rafael

Kiedy to usłyszał chciał przystanąć, ale nie zrobił tego. Bill mógłby to źle odebrać. Spojrzał jednak na niego kątem oka. To musiał być dla niego nieprzyjemny temat, skoro tak szybko to powiedział. Ale jak tak o tym pomyślał, to porzucenie Billa mogłoby mieć naprawdę nieciekawe skutki. Skoro nie miał nigdy rodziny, a jego uważał za kogoś ważnego dla siebie - a przynajmniej takie odnosił wrażenie - to naprawdę by go zmiażdżył decyzją o zerwaniu z nim kontaktów. No, ale nieistotne. Nie zamierzał kontynuować tematu, bo nawet nie miał o co go zapytać.

Bill

Nie chciał kontynuować tego tematu i cieszył się, że brunet o nic nie pytał. Postanowił więc przejść na coś bardziej neutralnego.
-Umiesz grać na jakichś instrumentach? - spytał szczerze zaciekawiony. Od zawsze kochał muzykę, więc mógł o niej rozmawiać godzinami. Czasami miał ochotę znów znaleźć się na scenie i śpiewać dla tych tysięcy ludzi. Były to jednak tylko chwilowe pragnienia. Od tamtego czasu wszystko zmieniło się w jego życiu. Nie miał już tak wielu przyjaciół i nie wychodził z domu tak często, dlatego że zwyczajnie nie miał z kim. Po załatwieniu wszystkich spraw związanych z zespołem przeprowadził się do innego miasta gdzie nie miał znajomych. Teraz było już lepiej, ale to i tak nie to co kiedyś. Nie był typem samotnika, więc samotne siedzenie w domu zwyczajnie go męczyło.

Alex

Z daleka zobaczył dwóch mężczyzn. Rozmawiali ze sobą ciepło, śmiali się.
Kolejna zakochana para...pomyślał i ponownie poczuł dziwny smutek jak na widok Tokiya z nieznajomym. Chodź miał sporo znajomych potrzebował kogoś bliższego. Nie wiedział czy partnera czy tylko przyjaciela, z którym mógłby porozmawiać, ale na pewno kogoś bliskiego. Kiedyś jego przyjaciółmi byli rodzice, a teraz czuł się bardzo samotny.

Rafael

Chwilę się zastanawiał, czy mu powiedzieć. Umiał grać, ale nie chwalił się tym, ani też nie grał zbyt często. Tylko trochę, żeby nie zapomnieć jak się gra.
- Hmm... Tak. Umiem grać na skrzypcach i fortepianie - przyznał się, znów zaciągając się papierosem. Właściwie już go kończył, więc gdy tylko znaleźli się w pobliżu najbliższego śmietnika, zgasił o niego peta i wyrzucił. - Nieczęsto gram, ale umiem - dodał, patrząc na niego.

Bill

-To zupełnie inaczej niż ja. Nigdy nie nauczyłem się dobrze grać ani na gitarze, ani na fortepianie ale cały czas próbuje. Chyba musiałeś być dobrym uczniem. Skrzypce to już totalnie nie mój poziom trudności - zaśmiał się i spojrzał na niego. Nie miał już w ustach papierosa więc zatrzymał się i go pocałował. Nie wiedział jak zareaguje brunet, ale jego usta były tak kuszące, że nie mógł się dłużej powstrzymywać.

Rafael

Jak mógł zareagować? Tak, jak to on zwykle reaguje. Przyciągnął go do dłuższego pocałunku i mruknął mu na ustach. Oderwał się od niego i uśmiechnął lekko.
- Nie byłem dobry. Po prostu dużo czasu na to poświęciłem - powiedział, gładząc go po policzku. Założył mu kosmyk włosów za ucho, patrząc mu w oczy. Wieczorem Bill wyglądał jakoś tak... ładniej. Albo tak mu się tylko wydawało. - Ty za to umiesz śpiewać - dodał, choć właściwie nigdy go nie słyszał.

Bill

- Teraz i tak już nic z tym nie robię, więc można powiedzieć, że nie robię nic. - Dopiero kiedy skończył mówić zauważyl, że mężczyzna dziwnie na niego patrzy, ale o nic go nie spytał. Bal się, że znów doprowadzi do jakiejś kłótni. Coraz częściej myślał o tym, że naprawdę nie jest odpowiedni dla Rafaela. Nie miałby jednak w sobie siły by go zostawić.

Rafael

- Ja też nie gram. Raz na jakiś czas, żeby nie wypaść z wprawy... - powiedział, gładząc jego policzek po raz kolejny. Stali w tej chwili w miejscu, więc znów się do niego zbliżył by go pocałować. Co tam te kilka osób przechodzących obok. Nie takie rzeczy się robiło na oczach innych ludzi. W każdym razie oderwał się od niego i ruszył przed siebie. Zatrzymał się po paru krokach i odwrócił do niego z lekkim uśmiechem, czekają aż do niego dołączy, by mogli iść razem.

Bill

Cieszył się, kiedy czarnowłosy dał mu się pocałować. Był jednak bardzo zaskoczony kiedy to on sam go pocałował. Przez chwilę stał w miejscu nie potrafiąc ukryć zdziwienia, a później szybko dołączył do swojego kochanka.
-Rozpraszasz mnie - wymruczał mu do ucha i uśmiechnął się delikatnie. Nagle zdał sobie sprawę z tego, że musi wygladac okropnie. Wiatr cały czas psuł mu fryzurę, a on bardzo tego nie lubił. Przygryzł wargę i starał się o tym nie myśleć.

Rafael

- Ja ciebie? - odpowiedział, unosząc brew i wyciągając znów paczkę z papierosami. Kończyły się już. No nic, trzeba będzie zahaczyć o jakiś sklep, gdy będą wracać. Wsadził sobie jednego między wargi i zapalił. Nie proponował Billowi, bo uznał, że sam powie, kiedy będzie chciał się poczęstować.

Bill

-A co, może jest inaczej? - zaśmiał się i wplótł palce w jego dłoń. Już wcześniej Rafael go objął, więc chyba nie będzie miał nic przeciwko temu. Wyjątkowo nie miał ochoty na papierosy. Sam widok palącego kochanka był dla niego wystarczająco emocjonalny. Mężczyzna wyglądał wtedy cholernie seksownie. Zaczął zastanawiać się jak mógłby wynagrodzić mu ta kłótnie i do głowy przyszyło mu tylko jedno, bardzo przyjemne rozwiązanie.

Rafael

- Oczywiście, że jest inaczej. Zdaje ci się po prostu - odpowiedział z lekkim uśmiechem, zerkając na niego. Tak jak za pierwszym razem dał się chwycić za dłoń, tak i teraz, choć nie przepadał za tym specjalnie. W każdym razie szli sobie tak spokojnie. Trochę czasu od wyjścia z domu już minęło, więc zastanawiał się powoli nad powrotem do apartamentu. Zwłaszcza, że muszą zahaczyć jeszcze o jakiś sklep.

Bill

Zaczynało się robić naprawdę chłodno, więc chyba trzeba było już wracać.
-Wracamy - spytał i spojrzał na mężczyznę. Zastanawiał się co by było gdyby naprawdę zdołali się porozumieć i poznać. On byłby pewnie najszczęśliwszym facetem na świecie. Samo budzenie się przy nim każdego dnia byłoby niesamowite, nie mówiąc już o całej reszcie. Kiedy Rafael zatrzymał się by mu odpowiedzieć, szybko wykorzystał sytuację i pocałował go. Teraz całował go wolno chcąc pobudzić bruneta. W mieszkaniu zamierzał zająć się nim po swojemu.