Sypialnia

Tokiya

- Nie - odparł, uśmiechając się lekko. - Mam wolne, więc możemy się pobyczyć. Oczywiście, jeśli nigdzie ci się nie spieszy - stwierdził, ziewając zaraz potem szeroko. Przetarł zaspane oczy i usiadł na łóżku, zrzucając z siebie koszulkę. Tom miał jeszcze ten swój gips, ale nie wyglądał, jakby specjalnie mu to w czymś przeszkadzało. Uśmiechnął się na samą myśl lekko. Pewnie niedługo wróci do pracy i będą widywali się co drugi dzień. Westchnął cicho i wyłożył się w samych spodniach na łóżku.

Tom

- Nie, mi też się jutro nigdzie nie śpieszy. Dopiero po południu prawdopodobnie pójdziemy do parku? - spytał nie wiedząc czy może Tokiya ma już jakieś inny plany. W międzyczasie rozebrał się i został tylko w samych bokserkach. Popatrzył spod rzęs na chłopaka i usiadł przy nim.

Tokiya

- Hm... myślałem, że wybierzemy się do wesołego miasteczka - odparł, zerkając na niego. Właściwie mogli zrobić jedno i drugie, na ten przykład w dzień wybrać się do parku, a wieczorem pójść tam. - No, ale skoro masz ochotę iść do parku, to bez problemu - stwierdził zaraz potem.

Tom

- A nie możemy do wesołego miasteczka pójść koło dwudziestej, czy coś koło tego? - zaproponował. Przytulił się do chłopaka i leżeli tak wtuleni w siebie. - Nawet jak mi się nie chce to muszę pójść chociaż na trochę do parku, może akurat ktoś zechce kupić moje obrazy?

Tokiya

Uśmiechnął się lekko na jego propozycję. Chyba jednak Tom czytał mu w myślach. Musnął lekko jego wargi i odsunął się zaraz. Naprawdę chciało mu się już spać, więc nie chciał go teraz prowokować.
- Możemy, myślę, że będzie fajnie. Przy nocnym oświetleniu będzie efektywniej - stwierdził, szczerząc się. Taaak, już to sobie wyobrażał. Matko, jak on dawno nie chodził w takie miejsca! I to tylko dlatego, że nie chciał chodzić tam z innymi, a samemu... to nie to samo.

Tom

- Na pewno będzie świetnie - powiedział pewnie i objął ciasno ramionami chłopaka. Ostatni raz pocałował czule jego miękkie wargi. Gdy położył głowę na poduszce poczuł się bardzo senny. Przymknął swoje oczy i skupił się na przyjemnym cieple, które biło od Tokiyi i na jego oddechu, który pieścił jego kark. Tak mógłby zasypiać już zawsze. Palcem delikatnie gładził plecy chłopaka dopóki nie zasnął.

Tokiya

Uśmiechnął się jedynie na jego odpowiedź. Sam zresztą przysnął razem z nim. Dopiero po dłuższej chwili obudził się, bo przypomniało mu się, że jest w spodniach. Wysmyknął się z objęć mężczyzny i postanowił jeszcze skoczyć do kuchni po coś do picia. Po powrocie ściągnął spodnie, ale gdy odkładał je na bok, wyleciała z nich karteczka. Numer telefonu tego chłopaka z kina. Zerknął na nią uważnie i zastanowił się przez chwilę. Wpisał go na listę kontaktów i westchnął ledwie słyszalnie. Nie wiedział, czy dobrze robi, ale ignorując późną porę wysłał do niego krótką wiadomość: "Cześć, to ja Tokiya. Miło było Cię poznać". Nic więcej nie przychodziło mu do głowy, więc schował swój telefon i zaraz potem wtulił się na powrót w brązowowłosego, układając się do snu.

Tom

Obudził się w świetnym nastroju. Koło siebie czuł rozgrzane ciało Tokiyi. Na usta wpłynął mu szeroki uśmiech. Był rozleniwiony i nie chciało mu się wstawać. Zwłaszcza gdy czuł oplatające go ramiona chłopaka. Otworzył oczy i kilka razy zamrugał zanim przyzwyczaił się do rażącego go światła. Spojrzał na wciąż śpiącego Tokiyę. Wygrzebał swoją rękę spod pościeli i pogłaskał policzek chłopaka. Na prawdę było mu z nim dobrze. Przycisnął swoje wargi delikatnie do jego karku i pocałował go kilka razy.

Tokiya

Ciepłe wargi mężczyzny na jego karku powoli wyciągały go ze snu. Otworzył zaspane oczy i zamruczał cicho, wciąż czując lekkie całusy. To z pewnością była pobudka, jaką chciałby mieć każdego dnia już do końca życia. Z tej perspektywy czuł się głupio, że myślami czasami uciekał do innych, ale w końcu wciąż był młody, prawda? Co nie zmieniało faktu, że doceniał bliskość Toma i nie chciał jej stracić. W końcu czuł się przy nim wyjątkowy.
- Dzień dobry - wymruczał z lekkim uśmiechem, obracając się twarzą do kochanka. Złożył na jego wargach czuły pocałunek. - Cudownie się wyspałem... - stwierdził z lekkim westchnieniem. Jak on lubił mieć wolne.

Tom

- Dzień dobry - odpowiedział. Pocałował go jeszcze raz i położył się tak że teraz widział cały profil chłopaka. Złapał w palce kilka kosmyków jego włosów i zaczął się nimi bawić. - Ja też, przy tobie śpi mi się cudownie. - zerknął na zegarek było trochę po dziesiątej. Więc nie wstali aż tak późno. - Nic mi się nie chce, a wstawać mi się nie chce najbardziej...

Tokiya

Tak, słodkie poranne lenistwo. Przez dłuższą chwilę nic nie mówił, tylko wpatrywał się w sufit, pozwalając mężczyźnie bawić się swoimi włosami. W końcu jednak musiał wstać za potrzebą, więc westchnął cicho.
- Więc może zrobię nam śniadanie? Może to chwilę potrwać, bo nie wiem, co gdzie jest, ale to zawsze coś - stwierdził pogodnie, podnosząc się niespiesznie na łokciach.

Tom

- Jak ci się chce - powiedział i znowu przymknął oczy. Czuł, że chyba jednak powinien wstać. W końcu to nie w porządku, żeby Tokiya robił im śniadanie, a on by się bezczelnie obijał w łóżku. - Czekaj, chodźmy razem. - Wstał niezgrabnie z łóżka i zarzucił na swoje ramiona koszule. Przetarł dłonią swoją twarz, żeby choć trochę się rozbudzić. Promienie słońca ogrzewały mu twarz a to było bardzo przyjemne uczucie. Podszedł do Tokiyi, złapał go za rękę i popatrzył przez chwile mu w oczy.

Tokiya

Chciał się nie zgodzić, ale Tom zdążył już wstać. Westchnął więc tylko i uśmiechnął się, gdy mężczyzna zajrzał mu w oczy. Cmoknął go lekko w usta.
- Dobrze, ale ty będziesz siedział i co najwyżej mówił, gdzie co jest - oznajmił. Chciał zrobić śniadanie sam i kropka! - Dziś szaf kuchni polega omlety a'la Tokiya - powiedział wesoło i pociągnął za sobą kochanka, żeby zabrać się za gotowanie.

*wychodzi*

Tokiya

Wyglądało na to, że Tom stanowczo miał teraz inne plany. Szczególnie, że chwilę później znaleźli się w sypialni, gdzie Tokiya opadł grzecznie na łóżko, uśmiechając się wymownie do wiszącego nad nim mężczyzny. Objął go za kark i wpił się w jego usta. Wreszcie znów go będzie miał.

Tom

Położyli się na łóżku, Tom otarł się o ciało chłopaka i polizał zadziornie płatek jego ucha. Chwile tak go męczył swoimi delikatnymi pieszczotami. Całował jego nagą skórę, przy czym dłonią masował jego krocze. Oblizał lubieżnie usta i zmienił pozycję. Teraz to chłopak leżał na nim, opierając się dłońmi o jego klatkę piersiową. Oddech miał przyśpieszony, a włosy lekko rozczochrane. Słońce padało na jego twarz i po raz kolejny Tom nie mógł wyjść ze zdziwienia jak Tokiya mu się podoba.