Salon

Bill

Nie powiedział już nic. Czuł się głupio. Nie powinien go o to pytać. Przecież i tak mógł skłamać. Zaczął się zastanawiać jak to możliwe, że znają się tylko dwa dni i potrafiłą siedzieć sobie na kanapie jakby wcale nie uprawiali już tyle razy seksu. Teraz sam zaczynał wątpić w to czy robi dobrze, że nadal tu jest. To przecież nie jest zachowanie normalnego człowieka. On był jednak zbyt samotny by po raz kolejny wylądować w pustym mieszkaniu.

Rafael

Zdecydowanie nie przepadał za takimi wypytywaniami. No kurde, co on jest? W kościele, żeby mu się spowiadać? No więc właśnie. Ale najwyraźniej Bill dał sobie już spokój. Czy mu uwierzył, czy nie, to jego sprawa. W każdym razie patrzył jeszcze chwilę na niego, a później wlepił wzrok w telewizor, zapalając kolejnego papierosa. Kiedy go wypalił, spojrzał znów na mężczyznę.
- To co? Zbieramy się i idziemy do tego klubu - powiedział z uśmiechem. Pochylił się do niego, pocałował, a później zbliżył wargi do jego ucha. - Mam nadzieję, że na parkiecie pląsasz tak, jak w łóżku - szepnął do niego, po czym wstał i przeciągnął się. - Ubiorę się - powiedział i przeszedł do sypialni, żeby wybrać z szafy coś odpowiedniego. Skoczył też do łazienki poczesać kłaki, oblać się jakąś perfumą i w efekcie końcowym piętnaście minut później stanąć w pełnej gotowości w salonie. Wyglądał naprawdę nieźle. Wsadził jeszcze portfel do kieszeni marynarki, którą na siebie zarzucił i czekał już tylko, aż jego towarzysz się przyszykuje.

Bill

Denerwowała go ta cisza, ale stwierdził, że swoim gadaniem może wszystko zepsuć. Kiedy Rafael poszedł do siebie szybko wyciągnął ze swojej torby ubrania i włożył je na siebie. Wyglądał trochę inaczej niż zwykle. Teraz miał na sobie obcisłe, czarne rurki, czarną koszulkę na ramiączka i szary sweterek, który będzie pasował mu do butów. Użył swoich ulubionych perfum, a kiedy usłyszał, że mężczyzna wszedł do salonu właśnie zapinał mną nadgarstku srebrną bransoletkę. Nie widział się w lustrze, ale chyba wyglądał całkiem nie źle.

Rafael

No, skoro obaj tak wyglądali, to chyba wszyscy w klubie się będą na nich gapili. A na pewno kobiety i geje. Chociaż nie zdziwi się, jak kilku innych panów też się obejrzy. A co! Niezłe z nich były ciacha! Uśmiechnął się i podszedł do niego. Cmoknął go w wargi.
- Będę musiał uważać, żeby nikt cię mi nie poderwał - powiedział z rozbawieniem i pociągnął go w stronę drzwi. Założyli jeszcze buty, po czym wyszli z domu i skierowali się w stronę klubu.

*z tematu*

Bill

Z klubu do mieszkania Rafaela było całkiem blisko, więc szybko do niego dotarli i od razu znaleźli się na kanapie. Po seksie w toalecie był strasznie wyczerpany. Poczuł, że mężczyzna przyciąga go do siebie i zamyka w swoich ramionach. Uśmiechnął się i zamknął oczy. Cieszył się, że miał go dziś tylko dla siebie i w końcu nie czuł sie samotny.
-Dziękuję Ci za ten dzień. Było świetnie - powiedział szczerze i pocałował go delikatnie. Gdyby nie był tak zmęczony podziękowałby mu w inny sposób. Może innym razem mu się za to odwdzięczy.

Rafael

Uśmiechnął się lekko i wyciągnął dla siebie papierosa. Po chwili otworzył też piwo, które zabrał z klubu i upił większy łyczek. Dopiero po tym wyciągnął paczkę w stronę Billa, żeby go poczęstować. Podpalił jego fajkę swoją, patrząc mu przy tym w oczy. Uśmiechnął się lekko. Powieki mu się same zamykały, więc coś tak czuł, że niedługo położą się spać. Planował jutro wpaść do pracy, więc wypadałoby, żeby wyglądał jak człowiek, a nie cień samego siebie. Rafael przeczesał swoje włosy i zaciągnął się znów. Drugą ręką obejmował luźno szarowłosego, gładząc go gdzieś tam palcami.

Bill

No tak. Przy nim zapominał nawet o paleniu papierosów. Był jak jego zastępczy nałóg. Zaciągnął się swoim papierosem i ułożył wygodniej na jego piersi. Nie wiedział o czym mogliby rozmawiać, więc siedzieli w ciszy. Nie chciał znów zadać jakiegoś niezręcznego pytania, a takich w jego głowie było naprawdę dużo. Zakodował sobie w głowie, że musi dać brunetowi swój numer. Nie chciał się narzucać, więc jeśli będzie chciał spotkać się z nim jeszcze kiedyś, to sam do niego zadzwoni, albo po prostu przyjdzie do jego mieszkania.
-Wybierasz się jutro do pracy? - spytał wrzucając skończonego papierosa do popielniczki. Chciał wiedzieć, czy będzie musiał rano zwlekać się z łóżka, czy też będzie mógł się wyspać.

Rafael

Spojrzał na niego. Ta, znów mu czytał w myślach.
- Tak, zamierzam iść - odpowiedział, uśmiechając się lekko. - Zajrzę, co się tam dzieje i oddam kilka papierów... - dodał, choć to mówił bardziej do siebie, niż do niego. Butelka piwa była już opróżniona, papieros wypalony. Chętnie by się położył. - Idziemy spać? - Właściwie bardziej stwierdził, niż zapytał, ale mimo wszystko czekał na odpowiedź.

Bill

Chyba jednak czeka go wczesna pobudka. No nic, wyśpi się kiedy wróci do domu.
-Tak, chodźmy. Nie mam już nawet siły żeby wstać. - mruknął i wstał z kanapy chociaż bardzo nie chętnie. Mógłby spać nawet tutaj. Widocznie uprawianie seksu cztery razy w ciągu dnia nie jest aż tak wspaniałym pomysłem. Nie chciał widzieć siebie teraz w lustrze. Pewnie wyglądał jak żywy trup. Rafael wziął go za rękę i pociągnał za sobą. Nie musiał nawet otwierać oczu. Przydałby się im chyba kąpiel, ale nie wiedział czy dałby radę stać jeszcze pod prysznicem.

* z tematu *

Rafael

Wszedł do pomieszczenia, chwycił za telefon i zadzwonił po śniadanie. Dziś miał ochotę coś prostego, więc zamówił im omlety z surówką warzywną i do tego kawę. Usiadł na sofie i zapalił od razu papierosa. Cholera, teraz do niego dochodziło, że za bardzo spodobało mu się spędzanie tak dnia. Nawet przez głowę mu przemknęło, że jak wróci z pracy, to ktoś będzie na niego czekał! Śmieszne... Albo raczej beznadziejnie głupie. Ale niewiele mógł na to poradzić.

Rafael

Bill wszedł do pomieszczenia i wyglądał... naprawdę śmiesznie. Trochę jak zrazik, taki zawinięty w prześcieradło. No i do tego, jakby wcale nie spał tej nocy. Uśmiechnął się rozbawiony.
- Za chwilę będzie śniadanie - powiedział do niego. - A później może się jeszcze zdrzemniesz? Wyglądasz, jakbyś miał zasnąć na stojąco - stwierdził, unosząc jedną brew. No nie, sięgnął dna. On się o niego MARTWIŁ? Nieee... Na pewno to nie było to. Echem, nie ważne. Czekał, co on odpowie na tę propozycję.

Bill

Starał się wyglądać jak człowiek, naprawdę się starał. Nawet próbował sie uśmiechnąć, ale wyszedł z tego raczej grymas. Nie wiedział co ma odpowiedzieć. Nie chciał zawracać mu głowy. Jakoś chyba da radę dostać się do swojego mieszkania.
-Nie chcę sprawiać Ci kłopotu - powiedział zgodnie z prawdą, a chwilę potem prawie przewrócił się o własne nogi. - Cholera jasna! - przeklął pod nosem. Nie wiedział jeszcze jak ma zamiar usiąść. Jego tylne części ciała dawały o sobie znać.

Rafael

Pokręcił jedynie rozbawiony głową. Naprawdę sądził, że da mu tak wyjść z domu? W sumie dałby mu jeszcze dwa dni temu, kiedy był sobą. Ale teraz nie było w ogóle mowy. Podszedł do niego.
- Widzisz? Bozia pokarała, bo wymyślasz głupoty - powiedział z lekkim uśmiechem. - Po śniadaniu wracasz do łóżka i czekasz, aż wrócę z wydawnictwa - stwierdził spokojnie, podnosząc go z ziemi. Chwilę później ktoś zadzwonił do drzwi. Jak się okazało było to ich śniadanie. Ponownie kelner, ale tym razem w innym ubraniu, wjechał ze stolikiem na kółkach i postawił wszystko na stole, po czym wyszedł. - To siadamy do stołu - powiedział znów Rafael i cmoknął kochanka, a później podszedł do stołu i usiadł przy nim, czekając aż on zrobi to samo.

Bill

Chyba nic się nie stanie jeśli prześpi się jeszcze chwilę. Wczorajszy dzień był pełen wrażeń, a gdyby tego było mało te głupie sny nie dawały mu spać.
-Jesteś kochany - powiedział obejmując go za szyję. Chwilę później powoli go całował. Kiedy przestał podszedł do krzesła przy którym siedział wczoraj i delikatnie usiadł na jego brzegu. Jeszcze nigdy nie był tak wykończony po seksie. Była to chyba zasługa jego wspaniałego kochanka. Upił łyk kawy i uśmiechnął sie do mężczyzny. Miał nadzieję, że nie zauważy on tego, jak bardzo był obolały. Nie chciał, żeby pomyślał, że już dziś nie będzie w stanie nic z nim zrobić.

Rafael

Nie zauważył tego, że go coś boli. Może to nawet lepiej. W każdym razie zjedli sobie w spokoju śniadanie, nawet trochę rozmawiając - o dziwo. Później Rafael wstał, podszedł do niego, żeby go cmoknąć i zniknął na chwilę w gabinecie. Kiedy pozbierał papiery w teczkę, wrócił do salonu na chwilę, żeby powiedzieć mu, że może oglądać telewizję i wziąć sobie coś z kuchni, jeśli będzie chciał, po czym wybył z apartamentu i poszedł do wydawnictwa.

*z tematu*