Jezioro

Bill

Miał ochotę wsadzić mu tego loda wiadomo gdzie. Sposób w jaki go lizał był nie do zniesienia. Chociaż wiedział, że sam pewnie nie był lepszy. Zaczął wyobrażać sobie usta bruneta na swoim członku i zaczynał zapominać o całym świecie. To byłoby wspaniałe uczucie. Miał nadzieję, że kiedyś będzie mógł się przekonać. Chociaż Rafael wyglądał raczej na człowieka, któremu ktoś ma robić dobrze, a nie on sam ma to robić. Mogliby spokojnie startować w zawodach, który zje swojego loda w bardziej prowokujący sposób. W końcu jednak znaleźli się przy samochodzie i przestali swoja małą zabawę.

*z tematu*

Takahiro

Dotarł nad jezioro i usiadł na plaży popijając wino, po chwili położył się i spoglądał w niebo, chciał się upić, nie chciał już wracać postanowił zostać tu przynajmniej na trzy tygodnie, aby odpocząć pozostać w samotności.

Tristan

- Wreszcie - mruknął i zapłaciwszy kierowcy odpowiednią kwotę, wysiadł z taksówki. Przez całą drogę martwił się tym, że nie dostał odpowiedzi na swojego smsa. I na kolejnych dziesięć, które wysłał po nim.
Chciał od razu pobiec do hotelu, ale wydawało mu się, że w oddali, na plaży widzi czarnowłosego chłopaka, więc to tam się skierował. Im bliżej niego był, tym większą czuł pewność, że przed sobą ma Takahiro. Z zaciętą miną stanął za nim, czekając, aż chłopak go zauważy. Był wściekły. Śpieszył się jak ostatni popapraniec, płacił nienormalne sumy za taksówkę i po co? Po nic. Tylko dlatego że Takahiro miał taki kaprys.

Takahiro

Mając zamknięte oczy wyczuł czyjąś obecność, wyciągnął z kieszeni nóż.
- Nie radziłbym, lepiej spieprzaj gdzie się da.- powiedział twardo, po czym otworzył oczy. Gdy zauważył, że to Tristan schował nóż.
- Miało cię tu nie być.- warknął, mężczyzna wszystko spieprzył.
- Po co?.- spojrzał na niego i zaczął iść przed siebie, nie chciał go widzieć.
- Rozumiesz, że chce się wyzbyć uczucia do ciebie?.- krzyknął i kopnął kamień, wyciągnął znowu nóż.
- Ten nóż jest ze mną odkąd pamiętam, chciałeś wiedzieć skąd mam te blizny.- pokazał znowu blizny na rękach.- Wychowałem się w domu dziecka, byłem dziennie gwałcony nie ważne co by się nie działo, zawsze a razem ze mną inni, do teraz żyję ze świadomością, że nie miałem dzieciństwa, tym nożem ostatni razem gdy mi to robiono, zabiłem mojego oprawce.- mówił szybko i płakał, czuł się okropnie.
- Pierwszy jesteś któremu zaufałem, przy którym moje serce zaczęło szybciej bić, ale skoro mam się nie zakochiwać musiałem wyjechać, muszę zapomnieć.- upadł na kolana w piach i się rozpłakał do końca.

Tristan

Nóż?! On nosi w kieszeni nóż?! Tristan cofnął się o krok, nie będąc pewnym, jakie zamiary ma Takahiro, jednak widząc, że chłopak chowa nóż, trochę się uspokoił.
Gdy czarnowłosy wstał i ruszył przed siebie, Tristan szedł za nim, choć zmylił krok, gdy w zasięgu jego wzroku znowu pojawiło się błyszczące ostrze. Pozwolił, by Takahiro mówił.
A im więcej mówił, tym Tristan był bardziej przekonany, że źle zrobił, odsuwając od siebie chłopaka.
- To że zadźgałeś kogoś tym nożem nie wyjaśnia blizn na twoich rękach - powiedział, ale delikatnie obrócił chłopaka w swoją stronę, kładąc dłonie na jego ramionach i przyciągając płaczącego czarnowłosego do swojej klatki piersiowej. - Już, spokojnie - szeptał, upadając przy nim na kolana. - To już minęło. Uspokój się, proszę. Nie potrafię sobie radzić z płaczącymi ludźmi.
Przeniósł jedną z dłoni na włosy Takahiro i po prostu je głaskał.
- Obaj mamy swoje tajemnice i okropne wspomnienia. Przepraszam, że zmusiłem cię do wyjawienia twoich...

Takahiro

Nóż upadł obok niego, Takahiro wtulił się w mężczyznę.
- Za każdym razem, kiedy próbowałem się postawić, podcinali mi żyły.- wyszeptał uspakajając się i odsuwając od mężczyzny, podkulił nogi i oparł brodę na kolanach.
- Ja nie mogłem nigdy spać, zawsze musiałem być czujny.- spojrzał na niego i złapał jego dłoń.
- Wiem że teraz odejdziesz, że nie chcesz mnie znać, zawsze tak było.- wyszeptał i puszczając jego dłoń odwrócił się do niego plecami.

Tristan

- Nie powiedziałeś nikomu? Ktoś by ci na pewno pomógł... - powiedział, choć miał świadomość, że chłopakowi musiało być ciężko komukolwiek o tym powiedzieć. - A jeśli zostanę? Co jeśli nie odejdę?
Położył dłoń na ramieniu Takahiro.

Takahiro

- Komu? Szczeniakowi nikt nigdy by nie uwierzył.- wyszeptał i się odwrócił, spojrzał mu w oczy. Przysunął się bliżej nie go i złożył na jego ustach pocałunek, po czym wstał i zaczął odchodzić, ściągał z siebie ubranie i rzucił je, zaczął powolnym krokiem wchodzić do zimnej wody. Odwrócił się do niego kiedy był już w połowie i powiedział:
- Powinieneś odejść, zostawić mnie szukamy czegoś innego w życiu.- powiedział głośno i zanurzył się w zimnej wodzie.

Tristan

Przez chwilę stał oniemiały po pocałunku, na który nie miał nawet czasu odpowiedzieć, a potem ruszył za chłopakiem, który zdążył już kawałek odejść.
- Skąd możesz wiedzieć, czego ja szukam?! - krzyknął, zahaczając butem o but i zrzucając je ze stóp. Potem szybko zdjął skarpetki i je również odrzucił na piasek.
Ruszył w stronę jeziora, patrząc, jak chłopak znika pod jego falującą taflą. Gdy woda sięgnęła palców stóp, Tristan stwierdził, że jest zimna. Ale nie zatrzymał się, dalej szedł wgłąb jeziora. Czuł, jak materiał spodni przemaka, jak chłodne fale wydzierają ciepło z jego ciała.

Takahiro

Podpłynął do niego i wstał, spojrzał na niego.
- Skąd wiem? Dałeś mi to do zrozumienia swoim ostatnimi słowami w twoim domu.- wyszeptał, mokre włosy po przyklejały się do jego twarzy, odwrócił się do mężczyzny tyłem i skoczył przed siebie na główkę nurkując, wypłynął kilkanaście metrów przed nim.

Tristan

To prawda, stwierdzil Tristan. Zmieszał się trochę, nie wiedząc, czy powinien wyjść z wody i odjechać, czy zostać. Nie chciał odpuszczać.
Zrobił kolejne kilka kroków w przód, woda sięgała mu teraz do szyji, więc nie miał zamiaru wchodzić dalej. Nie potrafił pływać. Jakoś nigdy nie miał czasu, żeby się tego nauczyć. Fale kołysały jego zmarzniętym ciałem, a on modlił się, żeby nie wyniosły go dalej w głąb jeziora.
- Takahiro, nie wygłupiaj się. Wyjdź na brzeg, porozmawiajmy jak ludzie - prosił, oddychając coraz ciężej i unosząc twarz w górę, żeby jego usta i nos nie wylądowały pod wodą. Stał na palcach.

Takahiro

Podpłynął do niego i go wyprowadził z wody.
- Nie wchodź jeżeli nie potrafisz pływać.- wyszeptał stał przed nim nagi przytulił się do jego mokrego ciała, po chwili znowu pocałował go w usta, lecz tym razem nie uciekł czekał na reakcję mężczyzny.- No oddaj pocałunek i przytul mocniej.- powiedział w myślach, chciał tego coraz bardziej, jeżeli nie mógł z nim być chciała z nim spędzić chociaż jedną noc.

Tristan

Tristan trząsł się z zimna. Mokre ubrania nieprzyjemnie lepiły mu się do ciała, a z włosów spływała woda.
Mruknął, mocno tuląc do siebie czarnowłosego i oddając pocałunek. Miał tylko nadzieję, że nie zrobi chłopakowi krzywdy. Wiedział, że gdyby akurat nie całował się z Takahiro, szczękałby zębami.
Zsunął ręce niżej, zatrzymując je tuż nad nagimi pośladkami chłopaka, ale nie trzymając go już tak blisko siebie. Powoli oderwał się od jego ust, przez cały czas patrząc mu w oczy.
- Było to aż tak widać? - zapytał cicho, mając na myśli to, że nie umie pływać.
Pocierając zmarznietymi palcami skórę Takahiro, zastanawiał się, czy ten zawsze się tak zachowuje.
Nago do jeziora, cholera. Jeśli tak prowokował te dzieciaki w domu dziecka, to wcale im się nie dziwię, myślał, ale tak naprawdę wcale w to nie wierzył. Był wściekły za to, co ci ludzie mu zrobili. Nikt nie powinien przez takie coś przechodzić.

Takahiro

- Uwierz uczyłem różnych już pływać umiem to wyczuć.- ucieszył się z obrotu spraw, odsunął się od niego i nasunął na siebie suche ubranie.
- Chodź idziemy do hotelu tam dokończymy rozmowę i się ogrzejesz przy kominku.- odgarnął jego włosy z czoła i znowu ucałował, złapał go za rękę i pociągnął w stronę hotelu.
*zt*

Tristan

Takahiro odgarnął mu z czoła mokre kosmyki, ale gdy Tristan schylił się, by zabrać buty, włosy wróciły na swoje miejsce. Pozwolił się pociągnąć w stronę hotelu, skuszony perspektywą wysuszenia mokrych ubrań i ogrzania się przy kominku.

*z tematu*