Liceum

Alex

- Ładnemu we wszystkim ładnie- zaśmiał się Alex, chociaż faktycznie jego bluza była na Ryana za duża. Po chwili zarumienił się kiedy uświadomił sobie znaczenie wypowiedzianych słów. - Pewnie- pomyślał- znam go 30 minut i prawię mu komplementy, porażka.
Spojrzał na Westa nieśmiało podnosząc głowę. Widząc jego uśmiech trochę się uspokoił. Miał wrażenie, że przy Ryanie traci głowę. Nie zachowywał się nigdy tak dziwnie.

Ryan

Zrobiło mu się trochę gorąco, kiedy usłyszał komplement Alexa, ale tylko delikatnie się uśmiechnął, sam nie wiedząc, co ma powiedzieć.
-Co studiujesz? - spytał po chwili i zaczął wkładać do torby ostatnie książki. Cieszył się, że będzie mógł spędzić z kimś wieczór. Co prawda nie mógł raczej liczyć na nic więcej. Alex nie wyglądał na chłopaka, który byłby taki jak on.

Alex

- Studiuję wychowanie fizyczne, sport to moja pasja, szczególnie sztuki walki. Takie rodzinne zboczenie- zaśmiał się Alex. Widząc, że Ryan już się spakował ruszył w stronę drzwi.- Chodźmy, umieram z głodu.
Spojrzał na Westa i głośno się zaśmiał- Ale jak patrzę na ciebie to nie wydaję mi się żebyś dużo jadł...żebyś w ogóle jadł.
-Mam tylko kawę i wczorajszy obiad, ale chętnie obiema tymi rzeczami się z tobą podzielę.
Otworzył drzwi i uprzejmym ruchem dłoni wskazał Ryanowi drogę.

Ryan

Wyszedł za drzwi i dopiero wtedy odpowiedział chłopakowi.
-Wcale nie jem tak mało, a kawę mogę pić litrami. Dziękuję, że chcesz podzielić się ze mną swoim obiadem. - Nigdy nie patrzył na to co je, ale ludzie uważali, że jest naprawdę chudy.
-Ja uwielbiam grać w koszykówkę, ale czasami oglądam też inny sport - powiedział uśmiechnięty i założył sobie torbę na ramię.

Alex

- Na studiach gram w kosza, wiesz na wychowaniu fizycznym mam do czynienia z różnymi gałęziami ruchu fizycznego- siatka, basen, tenis. Uwielbiam pływać.Dobrze, że dużo się ruszam bo naprawdę dużo jem. Mama zawsze się śmiała, że lepiej mnie ubierać niż żywić. Teraz kiedy utrzymuje się sam doskonale rozumiem jej słowa.
Ledwo przeszli na drugą stronę ulicy a już byli pod blokiem Alexa.
- Mieszkam w tej klatce- powiedział i otworzył drzwi wejściowe.

Ryan

Był w szkole przed czasem. Mógł wtedy przygotować materiał.
Lekcję mijały mu naprawdę wolno. W jego głowie cały czas pojawiał się Alex. Cieszył się, że jeszcze tylko jedna lekcja i w końcu się zobaczą.

Ryan

Właśnie skończył lekcje, kiedy dostał smsa od Alexa, którego od razu przeczytał. Zastanawiał się kogo mężczyzna zaprosił. Szybko zabrał swoje rzeczy i poszedł do sklepu. Nie wiedział co ma kupić. Wziął więc kilka rzeczy i poszedł prosto do mieszkania swojego chłopaka. Napisał mu jeszcze smsa "już idę".
*z tematu*

Alex

Po kilku minutach doszli do szkoły. Krążyli chwilę po korytarzu szukając planu zajęć Danny'ego.Chłopak czuł się dobrze mając przy sobie Marka, bez niego by nie wiedział gdzie iść.

Mark

Wydawało mu się, że Danny trochę się wyluzował. To dobrze. W końcu zdobyli plan zajęć i właściwie nie mieli nic więcej do roboty.
- I jak, do jakiej klasy cię przydzielili?

Alex

- Pierwsza b, profil humanistyczny. Mam 30 osób w klasie. I znów tyle osób do poznania. Ciekawe jak to będzie? A jaka jest twoja klasa, Mark?

Mark

- Na moją klasę, to słów szkoda... Chodzę do sportowej, więc wiesz... Sami bezmózdzy mięśniacy tam są. Jest tylko kilka wyjątków, którzy są w miarę normalni. Gdyby nie to, że kocham sport już dawno bym się przepisał do jakiejś innej klasy. Bo tak mam wrażenie, że coraz bardziej jestem podobny do ludzi z mojej klasy. I nie za bardzo mnie to cieszy. Cóż z kim przystajesz takim się stajesz. - Zaśmiał się i umilkł na chwilę po chwili dodał: - Lubisz zapoznawać nowych ludzi?

Alex

- W sumie ,to sam nie wiem. Kogoś ciekawego i owszem, ale...no wiesz, nie jestem zbyt otwarty na innych ludzi. No chyba,że spotkam kogoś takiego jak ty - powiedział Danny- Ciebie nie da się nie polubić - dodał i uśmiechnął się. - Ciekawe jaka będzie moja klasa - wyszeptał i cicho westchnął.

Mark

Wyszczerzył się jak głupi, na jego słowa. Jeżeli Danny nie przestanie mówić o nim takich rzeczy to na pewno się zarumieni!
- Również się cieszę, że cię poznałem - odparł pogodnie i spojrzał mu w oczy. - Ale wiesz... Na dłuższą metę pewnie będziesz miał mnie dosyć - dodał a jego uśmiech lekko przygasł. Po chwili powiedział: -Nie będzie źle, zobaczysz. Zapewne wszyscy cię polubią. - No bo jak można nie polubić takiego słodziaka?

Alex

- Na dłuższą metę, mówisz. Zabrzmiało jakby nasza znajomość nie miała się skończyć na tym wymuszonym spotkaniu. Może czasem będziemy mogli się spotkać po szkole i coś razem porobić. Mam laptopa i skoro filmów. Czasem mógłbyś do mnie wpaść - powiedział Danny - I dzięki,że tak mówisz. Mam nadzieję,że faktycznie odnajdę się w nowym miejscu.

Mark

- Cóż ja bym jej tak nie kończył. Z chęcią do ciebie wpadnę, na te filmy. Zobaczymy co lubisz oglądać - odparł wesoło. Nie miał nic przeciwko temu, aby kiedyś trochę się wyluzować, po lekcjach, z Dannym. I wcale nie chodziło mu o jakieś dwuznaczne sprawy!