Kawiarnia "Sweet dreams"

Rafael

Przytulne, kolorowe miejsce pachnące słodkościami. Można tutaj dostać ciasta różnego rodzaju, ciasteczka, lody, wiele rodzajów kaw i herbat. Po prostu wszystko, czego łasuch może zapragnąć.

Tokiya

Wszedł do kawiarenki z lekkim uśmiechem na twarzy. Dawno go tu nie było, a na horyzoncie nie było widać nikogo znajomego. Zajął więc swoje stałe miejsce, a właścicielka na jego widok uśmiechnęła się lekko. Tokiya kiwnął jej na powitanie głową, a ona zaraz potem wyłączyła radio. Lubił przychodzić tu grać. Po chwili podeszła do niego kelnerka, więc zamówił sobie mały deser lodowy, który niedługo potem wylądował na jego stoliku.
- Szefowa mówi, że to na koszt firmy - oznajmiła, po czym odeszła, czerwieniąc się nieco. Chłopak wcześniej jej tu nie widział, musiała być nowa. Mimo to uśmiechnął się i grał dalej, podjadając po trochu swoje lody. Nigdzie mu się nie spieszyło...

Tokiya

Spędził tam spokojnie czas do zamknięcia kawiarni, po czym wrócił spacerem do domu. Zauważył, że odkąd poznał Toma trochę zaczęło się wokół niego zmieniać. Otaczający ludzie nie denerwowali go już tak bardzo i nawet rozmawiał z nimi częściej i trochę inaczej Chyba nawet podobały mu się te zmiany, czego wcześniej się nie spodziewał.

*wychodzi*

Tokiya

Dość szybko odebrał wiadomość od Alexa i uśmiechnął się lekko. Zastanawiał się, jakim człowiekiem się on okaże i co z tego wszystkiego wyniknie. Na miejscu był dosłownie chwilkę przed nim. Zajął swój ulubiony stolik i zanim jeszcze dołączył do niego nowy znajomy, zdążył wyciągnąć swoją gitarę, poproszony o zagranie kilku utworów. W końcu co mu szkodzi zająć sobie jakoś tych kilka chwil?

Alex

Ledwo łapał oddech stojąc pod kawiarnią. Był spóźniony więc praktycznie biegł na to spotkanie. Kiedy wszedł do środka, do jego uszu dobiegło czyjeś granie na gitarze. Ludzie siedzieli odwróceni w stronę jednego ze stolików i słuchali gry. Po chwili dostrzegł,że to gra Tokiya. Patrzyła na niego jak chłopak z zamkniętymi oczami uderza w kolejne struny, tworząc cudowną melodię. Kiedy spojrzał na jego twarz, przypomniał sobie to uczucie z kina, kiedy zobaczył go pierwszy raz. Te uśmiech. te cudowne oczy. Wtedy urzekł go całkowicie. Dziś poczuł się podobnie. Chłopak wyglądał cudownie.Na chwilę myślami Alex wrócił do mieszkania, które przed chwilą opuścił.Poczuł dziwną tęsknotę za Ryanem i zrozumiał jak wiele się zmieniło od momentu poznania Tokiya. Nie zmienił się tylko wyjątkowy urok i czar Tokiya.

Tokiya

Alex trochę się spóźniał, ale w końcu obiecał, że przyjdzie, więc cierpliwie na niego czekał. Ciężko było mu wyłapać, że ktoś dołączył do kawiarni, szczególnie, że wszyscy na niego patrzyli, ale w kocu spojrzał w tamtym kierunku i uśmiechnął się wesoło na widok swojego nowego znajomego. Ukończył utwór w kilku kolejnych dźwiękach i wstał ze swojego miejsca, żeby się przywitać.
- Cześć, miło, że jednak znalazłeś dla mnie czas. Mam nadzieję, że to nie kłopot - odezwał się do niego nieco niezręcznie. Gdy usiedli do stolika, Tokiya poczuł, że jest nieco zdenerwowany. Zaglądając więc w kartę menu, żeby wybrać coś dobrego, nieświadomie zagryzał lekko wargę. Nie miał zbyt wielkiego doświadczenia w normalnych kontaktach międzyludzkich, nic więc dziwnego, że nie bardzo wiedział, jak się zachować.

Alex

Napięcie unosiło się w powietrzu. Obaj chcieli się spotkać, ale obaj też byli zdenerwowani tym faktem.
- Chciałem się z tobą spotkać, to żaden kłopot - odpowiedział Alex - Wspaniale grasz. Oczarowałeś wszystkich słuchaczy.
Tokiya spojrzał na niego niepewnie znad menu. Alex przełknął ślinę na widok jego zagryzionych ust. Robił wrażenie nieśmiałego ale uroczego chłopaka. Alex uśmiechnął się próbując rozładować atmosferę.

Tokiya

Odwzajemnił uśmiech chłopaka i odłożył wreszcie menu na stolik. I tak dobrze wiedział, co chce zamówić. Swoją drogą odnosił wrażenie, że Alex patrzy na niego inaczej niż ostatnim razem. Czuł, że coś się zmieniło w życiu tego chłopaka, nie wiedział tylko jeszcze, co to mogło być. Miał tylko nadzieję, że chłopak ze względu na to nie zrezygnuje z tej znajomości. Tokiya naprawdę by się zawiódł, a w chwili, gdy sam próbuje znaleźć sobie towarzyszy, od czego zawsze stronił, mogło to mieć przykre skutki na przyszłość.
- Dziękuję. Dość często przychodzę tu grać - stwierdził pogodnie. - Czasami trafi mi się za to jakiś deser gratis - dodał wesoło. Przed spotkaniem było tyle spraw, o których chciał się przekonać lub porozmawiać z Alexem, a teraz miał w głowie cholerną pustkę. - Za to poznać kogoś w kinowej łazience zdarzyło mi się po raz pierwszy - wypalił wreszcie, czując, że mimowolnie się rumieni.

Alex

Rumieniec Tokiya wywołał uśmiech na twarzy Alexa - W sumie mi też...Wtedy po prostu nie mogłem się oprzeć by nie porozmawiać z tobą, jesteś naprawdę uroczy...przepraszam, chyba nie powinienem być zbyt wylewny.
Alex spuścił wzrok wpatrując się w rozmazujące się literki w menu - Co porabiałeś od naszego ostatniego spotkania?

Tokiya

Odruchowo uśmiechnął się szerzej na słowa Alexa. Niby słyszał już takie rzeczy setki razy, ale teraz wydawało mu się to naprawdę miłe z jego strony. Dopiero jego pytanie nieco go zmieszało, ale w sumie, dlaczego miałby nie powiedzieć mu prawdy?
- Właściwie... spędzałem czas z Tomem - odparł spokojnie. - Byłem w wesołym miasteczku, w pracy. Trochę myślałem o naszym spotkaniu, tamtym i tym... A ty? - zapytał zaraz potem. Zawahał się przez chwilę, ale w końcu dodał to, co chodziło mu po głowie. - Mam wrażenie, że coś zdążyło się wydarzyć w międzyczasie - stwierdził, uśmiechając się do niego znacząco. Tak, miał wrażenie, że jest w stanie czytać z niego, jak z otwartej księgi.

Alex

- Ja? Wiesz studia, zajęcia dodatkowe...Kilak dni po naszym spotkaniu poznałem pewnego chłopaka i to z nim spędziłem ostatnie dni. W wesołym miasteczku też byliśmy. W sumie widziałem raz podobnego chłopaka do ciebie ale nie byłem pewien czy to ty, zresztą nie był sam, więc nie chciałem tego sprawdzać. I czekałem na smsa od ciebie. Myślałem już ,że zrezygnowałeś z naszego spotkania.
Alex chciał wiedzieć czy status Toma zmienił się w życiu Tokiya. W kinie nie był jeszcze jego chłopakiem ale teraz... Nie chciał pytać wprost.
- A twój partner nie miał nic przeciwko,że spotykasz się ze mną?

Tokiya

Uśmiechnął się na jego słowa. Cóż, czyli faktycznie kogoś poznał, dlatego nie patrzy na niego tak jak wcześniej. Może to nawet lepiej?
- Nie chciałem rezygnować z poznania ciebie, tylko obawiałem się właśnie, że Tom będzie niezadowolony, ale nie miał nic przeciwko, gdy powiedziałem, że idę spotkać się ze znajomym po pracy - stwierdził, przerywając na chwilę, gdy podszedł do nich kelner. Alex złożył zamówienia, a Tokiya uśmiechnął się tylko do niego rozbawiony, na co chłopak skinął tylko głową i odszedł. - A twój nowy znajomy? - zapytał zaraz potem.

Alex

Brak zaprzeczenia na słowo "partner" przekonało Alexa ,że Tokiya może być naprawdę tylko jego znajomy. Nie wiedział czemu, ale zrobiło mu się przykro.
- W sumie...Niby nie miał nic przeciwko ale gdy wychodziłem było mu przykro. Ale bardzo chciałem się z tobą spotkać. Nie zrozum mnie źle, ale myślałem czasem o tobie. Wiesz wtedy w kinie, to głupie...
Alex spuścił głowę - Zapragnąłem cie poznać. I chodź ty masz Toma a ja poznałem Ryana, to pragnienie nie zmieniło się. Wiem, że w tej sytuacji nie powinienem tego mówić, ale nie wiem czemu sprawiasz, że chce być z tobą szczery.

Tokiya

Nie wiedzieć czemu, słowa Alexa wywołały u niego dreszcze. Przyjemne dreszcze. Więc nie tylko jemu zależało na tym, żeby się spotkać. Uśmiechnął się nieco pewniej dzięki wyznaniu Alexa. Sięgnął przez stolik do twarzy chłopaka, żeby unieść jego głowę i zmusić go, by na niego patrzył.
- Nie musisz się wstydzić, mi też zależało na tym spotkaniu - przyznał się, drugą ręką wyciągając spod koszulki krzyżyk, który się tam schował. - Żeby nie było ci głupio, przyznam się, że sam trochę o tobie myślałem. Czasami nawet w najmniej oczekiwanym momencie - dodał, znów się nieco rumieniąc. Tak, trójkącik. Wciąż nie miał pojęcia, skąd mu to przyszło do głowy. - Więc twój... kolega, nazywa się Ryan? Mam nadzieję, że jest dla ciebie dobry - stwierdził spokojnie. Jakoś nie mógł sobie wyobrazić, żeby Alex był z byle kim.

Alex

Ciepły dotyk dłoni Tokiya na twarzy Alexa, wywołało dziwne uczucie gorąca, przechodzące przez całe ciało. Na chwilę zapatrzyła się w oczy czarnowłosego i jego cudowny uśmiech. Poczuł jak wtedy w kinie...
PO chwili dopiero do niego dotarło,że Tokiya o coś zapytał. Miał nadzieję, że nie zauważył tego co się z nim teraz działo
- Ryan jest wspaniały. Jest nauczycielem w liceum, gdzie dodatkowo pracuję. W sumie to ktoś więcej niż kolega...
Nie chciał tego mówić, ale wiedział,że powinien. Był to winy Ryanowi. Kochał go...przynajmniej kiedy był z nim w mieszkaniu, tak czuł. Ale przy Tokiyi miał wrażenie,że zapomniał nawet jak się nazywa, a co dopiero co czuje. Nie sądził,że chłopak może mieć na niego taki wpływ.
- Cieszę się, że o mnie myślałeś. A co masz na myśli mówiąc " w najmniej oczekiwanym momencie?".
Alex nawet nie podejrzewał co się mogło pod tym kryć.