Kuchnia

Ryan

Po raz kolejny wtulił się w bardzo męskie ciało Alexa i rozkoszował się ładnym zapachem jego skóry.
- Nie jestem bardzo głodny. Nie nakładaj mi dużo - odpowiedział na słowa bruneta. Wolałbym zjesć coś znacznie lepszego, pomyślał i uśmiechnął się sam do siebie. - A co do śniadania, to mogę zostać, jeśli oczywiście nie zmienisz zdania. - Pocałował go delikatnie w policzek i odsunął się od niego. Nie chciał mu przeszkadzać.

Alex

- Jak wolisz - proszę powiedział Alex, podając mu talerz z jedzeniem - W sumie...- zaśmiał się - przed nami cały wieczór i noc, więc lepiej zjedź porządnie.
Jego kolejne słowa zaprzeczały poprzednim. Walczył ze swoimi pragnieniami i tym najsilniejszym- pożądaniem Ryana.

Ryan

-Dziękuję - powiedział. Od razu spróbował i nie mógł wyjść z podziwu. - Jest naprawdę bardzo pyszne. - Pochwalił chłopaka. - A co do dzisiejszej nocy, przecież będziemy spać, albo rozmawiać, więc do tego nie potrzebuję zbyt dużo siły - zaśmiał się i spojrzał na chłopaka. W końcu musi przestać się rumienić, bo wtedy pewnie wygląda okropnie.
-Masz rodzeństwo? - spytał po chwili.

Alex

- Dzięki- powiedział Alex, gdy usłyszał pochwałę z ust Ryana. - Nie, nie mam rodzeństwa. Nie mam nikogo. Dwa lata temu moi rodzice zginęli w katastrofie lotniczej i zostałem całkiem sam. Długo izolowałem się od ludzi. Rzuciłem się w wir sportu. Na treningach mogłem wyładować cały swój gniew. Ale teraz czuję, że nie chce być już sam. Nie chce wracać wieczorami do pustego mieszkania, czuć zimna pustego łóżka. Chciałbym by było jak dzisiaj z tobą. Miło i przyjemnie.
Poczuł jak oczy robią mu się wilgotne. Momentalnie odwrócił się od chłopaka i włożył swój brudny talerz do zlewu. Stał przy nim chwilę próbując się uspokoić. Temat samotności i utraty rodziców nie był dla niego łatwy.

Ryan

Widział, że Alexowi trudno było o tym mówić. Wstał ze swojego miejsca, po czym podszedł do chłopaka i objął go w pasie, a kiedy ten się do niego odwrócił, pocałował go w policzek. Nie chciał, żeby brunet myślał teraz o przykrych rzeczach.
-Obiecuję, że od dzisiaj żaden z nas nie będzie już samotny. No chyba, że mnie nie polubisz. - W końcu chłopak nie powiedział mu, czy już zdążył go polubić.

Alex

Pragnął by Ryan go w tej chwili przytulił i ku swojemu zaskoczeniu po chwili poczuł jego ramiona. Wtulił się w niego ciesząc się z faktu, że może komuś powiedzieć o swoich odczuciach i spotkać się z tak miło reakcją.
- Dziękuje ci, że jesteś i za twoją obietnicę. Wiele to dla mnie znaczy. Nie znasz mnie a jednak chcesz zaryzykować bliskość ze mną. I dobrze wiesz, że cię lubię, bardzo- dodał już szeptem. Zapragnął poczuć jeszcze raz smak ust Westa. Delikatnie wargami musnął je, by po chwili złożyć na nich długi, namiętny pocałunek.

Ryan

Jęknął cicho i z przyjemnością oddał pocałunek. Po chwili poczuł pod koszula dłonie Alexa. Uśmiechnął się do siebie i wymruczał cicho jego imię. Było mu tak dobrze, że teraz mógłby się nawet zapomnieć bez wyrzutów sumienia.

Alex

Jego dłonie wodziły po drobnym ciele Ryana. Czuł pod palcami jego delikatną skórę.Cichy jęk, który usłyszał upewnił go, że podąża dobrą drogą.
- Ryan ja...- wyszeptał, wciąż całując czerwone usta chłopaka. Ale nie dokończył zdania tylko powoli zaczął rozpinać guziki od koszuli Westa.

Ryan

Pozwolił chłopakowi ściągnąć z siebie koszulę. Był zawstydzony tym, że jest taki szczupły. Widać mu było nawet żebra. Wydawało mu się, że przez to jest mniej atrakcyjny. Jęczał cicho, kiedy Alex całował jego szyję.

Alex

- Przepraszam - wyszeptał po chwili- ale nie potrafię ci cię oprzeć...
Dłońmi dotykał jego ciała. Czuł jak bardzo jest szczupły i delikatny. W pewnym momencie naszły go obawy czy nie zrobi mu krzywdy - Jesteś piękny - powiedział wciąż całując Ryana po szyi. W tej chwili to wszystko co wcześniej powiedział o nie śpieszeniu się już nie miało znaczenia.

Ryan

-Dziękuję - odpowiedział cicho na komplement. Nie potrafił opanować jęków wydobywających się z jego gardła. Alex błądził dłońmi po jego nagich plecach i brzuchu. W końcu on też włożył dłonie pod jego ubranie i pociągnął je do góry pozbawiając bruneta koszulki. Westchnął cicho kiedy zobaczył jego dobrze zbudowane ciało.

Alex

- Kuchnia to chyba nie jest najlepsze miejsce ...
Alex na chwile przerwał pocałunki. Zauważył, że West dokładnie mu się przygląda. Imponowało mu to. Spojrzał w jego cudowne oczy.
- Weźmiesz z mną prysznic ?- zaproponował i znów nie wiedząc czemu zarumienił się.

Ryan

Nie potrafił wydobyć z siebie nawet słowa, więc kiwnął tylko na znak zgody. Wplótł swoje palce w dłoń chłopaka i dał się poprowadzić do łazienki. Pocałował go jeszcze w policzek.
* z tematu *

Ryan

Od razu wyszedł za chłopakiem. Alex chyba źle go zrozumiał. Podszedł do niego i objął go w pasie. - To nie tak, że tego nie chcę. Nawet nie wiesz jak bardzo chcę spędzać z tobą czas. Po prostu uważam, że nie mogę tak cię wykorzystywać. - Spojrzał na niego i delikatnie pocałował go w usta. - W porządku? - spytał i przytulił się do niego. W żadnych ramionach nie czuł się tak bezpiecznie, jak w tych Alexa.

Alex

- Ja lubię jak mnie wykorzystujesz, zwłaszcza w łóżku- zaśmiał się Alex - Ale dobrze, rozumiem cię. Nie chce byś źle się czuł przy mnie.
Pozwolił by mężczyzna mocno się w niego wtulił. Gładził dłonią jego plecy. Głosno westchnął - Mógłbym już nigdy nie wypuścić cię ze swoich ramion. Lubię twoją bliskość, wiesz?