Przedpokój

Alex

Nie duże, jasne pomieszczenie. Na ścianie wisi duże lustro i drewniany wieszak. Stoi też szafka na buty.

Alex

- Możesz tu powiesić swoją kurtkę - powiedział Alex do Adam, wskazują na wieszak wiszący na ścianie - Butów nie ściągaj.Proszę usiądź w salonie.

Z tematu

Ryan

Wszedł do mieszkania i odłożył swoją torbę i zakupy na podłogę, a później zaczął ściągać swoją kurtkę. Słyszał głosy w salonie.
-Alex? - zawołał cicho.

Alex

Alex przeprosił Adama i wyszedł do przedpokoju. Pocałował mocno mężczyznę i na chwilę się przytulił - Tęskniłem za tobą- powiedział całując ko jeszcze kilka razy - Chodź przedstawię cię komuś. Daj zakupy.

Z tematu

Alex

Na pół przytomny zapalił światło w przedpokoju. Nie miał ochoty na gości. W domu panował bałagan. Butelki po winie walały się po domu. Alex przymknął drzwi do salonu, by ukryć bałagan. Po chwili otworzył drzwi. Na chwilę przestał oddychać a jego serce zatrzymało się.

Ryan

Słyszał, że ktoś idzie do drzwi. Było mu naprawdę wstyd. Przez chwilę myślał nawet, czy stąd nie uciec, ale był przecież dorosły. Musiał naprawić to co zepsuł, chociaż nikt nie mówił, że Alex będzie na niego czekał.
Coś poruszyło się w jego sercu, kiedy zobaczył chłopaka w drzwiach.
-Hej - powiedział cicho i spuścił wzrok. Nie wiedział jak ma się zachować.

Alex

Alex na chwilę zamarł. Nie wiedział co powiedzieć. Myślał,że Ryan na dobre zniknął z jego zycia. Miał do niego tak wiele pytań. Ale w tej chwili jedyne na co się zdobył to było przytulenie chłopaka i wyszeptanie krótkiego - Zniknąłeś...

Ryan

Nie spodziewał się, że Alex tak po prostu go przytuli. Po jego policzkach popłynęły łzy. Tak bardzo za nim tęsknił.
-Przepraszam - powiedział cicho i przycisnął usta do szyi ukochanego. Już nigdy nie chciał się z nim rozstawać. Wiedział, że źle zrobił, kiedy tak po prostu wyjechał.

Alex

Mimo wielkiego żalu jaki czuł do Ryana, nie potrafił w pierwszej chwili inaczej zareagować. Serce było silniejsze niż rozum. Ale po kilku sekundach, odsunął się od chłopaka. -Ryan...- wyszeptał - jedno przepraszam to trochę za mało - dodał.

Ryan

Miał nadzieję, że wszystko będzie dobrze, ale niestety tak nie było. Teraz nie miał już nikogo.
-Moi rodzice.. - powiedział cicho i rozpłakał się jeszcze bardziej. - Oni nie żyją - skończył, a później zdał sobie sprawę z tego, że nie powinien zawracać głowy Alexowi.
-Przepraszam. Nie powinienem ci przeszkadzać - powiedział i odwrócił się, by odejść.

Alex

Alex złapał go za rękę - A ty dokąd? - zapytał z wyrzutem - Chodź tu do mnie - wyszeptał i znów go przytulił - Tak mi przykro skarbie...Już dobrze, nie płacz. Wejdź i wszystko mi na spokojnie opowiedz

Ryan

Przetarł oczy dłonią i wszedł za Alexem do mieszkania. Czuł się naprawdę źle. Potrzebował teraz tego chłopaka, ale wiedział, że źle zrobił. Przytulił się do niego i rozpłakał się jeszcze bardziej. Bał się, że chłopak go zostawi, albo już go nie chce.

Alex

Stali dłuższą chwilę w przed pokoju. Alex tulił płaczącego Ryana. Krwawiło mu serce widząc go w takim stanie. Wciąż go kochał mimo wszystko.
- Nie płacz, jestem przy tobie, Ryan. Ściągnij kurtkę i wejdź.
Ryan posłuchał go i poszli do salonu.

z tematu