Kuchnia

Alex

- Mnie nie musisz się bać. Wiesz, szczerze mówiąc boję się bardziej jakby to określić walki o dominację. Jakby to określić, zboczeńcem nie jestem ale raczej w takich układach górą.
Czuł, że może sobie pozwolić na tak szczere wyznanie wobec Ryana. Nie wiedział co mężczyzna mu odpowie.

Ryan

-To się nawet dobrze składa - uśmiechnął się do niego. - Chyba nie myślisz, że ja mógłbym być na górze. To mogłoby być ciekawe, gdybym na przykład miał być "nad" tobą. - Dopiero po chwili zorientował się, co tak naprawdę powiedział i od razu poczuł, że jego policzki się zarumieniły. Spuścił wzrok i powiedział tylko: - Przepraszam, nie powinienem mówić o czymś takim.

Alex

Alex się zaśmiał. W końcu tego wieczoru to Ryan się zarumienił a nie on.
- Uważam, że powinno się mówić o takich rzeczach. W sumie w układach homoseksualnych to istotna różnica. Chociaż ja widzę siebie w obydwu rolach to jednak chyba lepiej czuję się na górze. Widzisz, już mamy jeden szczegół w którym pasujemy do siebie. Bardzo przyjemny szczegół...

Ryan

Naprawdę czuł się zawstydzony. Przeniósł swoje dłonie z brzucha na plecy chłopaka i przytulił się do niego. Już dawno nie było mu tak dobrze.
-Kolejne pytanie. Czy ja.. Wydaje ci się, że będziesz mógł mnie polubić? - spytał. Na początku chciał zadać inne pytanie, ale już wystarczająco się zawstydził wcześniej.

Alex

Widząc zawstydzenie Ryana, pożałował, że drążyli ten temat. Przytulił mocno Westa, który ukrył swoją twarz w jego objęciach. Kiedy Alex usłyszał jego pytanie zaśmiał się cicho. Pogłaskał go po głowie.
- Nie wydaje mi się...- opowiedział. Poczuł jak Ryan spina się cały. Po chwili dodał- Ja jestem tego pewien. A ty mnie?

Ryan

Na początku przestraszył się, że Alex mówi prawdę. Po chwili jednak znów się rozluźnił. Spojrzał na jego roześmianą twarz i odpowiedział.
-Ja już Cię lubię. - W tym czasie gładził dłonią jego policzek. Później jego palec przejechał po dolnej wardze chłopaka. - Mogę? - spytał nieśmiało. Chciał jeszcze raz poczuć jego miękkie usta na swoich.

Alex

- Już mówiłem, żebyś nie pytał tylko jeśli masz chęć to robił. Sprawisz mi wielką przyjemność kolejnym pocałunkiem.
Ich usta połączyły się. Początkowo delikatnie, bo przecież nie mieli zamiaru się spieszyć. Po chwili pocałunek zaczął nabierać intensywności, a Alex czuł, że powoli traci kontrolę.

Ryan

Na początku dawali sobie tylko delikatne pocałunki. Z każdą kolejną chwilą były coraz dłuższe i przyjemniejsze. Po chwili Ryan poczuł język Alexa, trącający jego własny. Jego serce zabiło szybciej, ale nie przestawał sprawiać sobie i jemu przyjemności. Przyciągnął go do siebie jeszcze bliżej i przygryzł delikatnie jego dolną wargę.

Alex

- O boże Ryan - krzyknął Alex odskakując od chłopaka. - Jesli nie chcesz bym cię przeleciał na tym stole w kuchni, to lepiej przestańmy. Nie wiem, co ty ze mną robisz ale nie panuje nad tym i chociaż naprawdę nie miałem zamiaru się spieszyć z niczym to teraz jedno o czym myślę to twoje gorące usta, nagie ciało i... Przepraszam cię.

Ryan

-Nie, to ja przepraszam. Nie chciałem, żeby tak wyszło. Nie powinienem zaczynać - zaczął mówić cicho zmieszany i po raz kolejny zawstydzony. Czuł, że to wszystko jest dziwne. Nie znali się, a w jego głowie było tyle myśli i sprzecznych uczuć.
-Może jednak powinienem już wrócić do domu? - spytał bardzo cicho. Czasami po prostu nie wierzył w to, że może być dobrze i wolał się wycofać.

Alex

- Zostań, po prostu zwolnijmy. To nie twoja wina, jesteś moim gościem i to ja powinienem kontrolować sytuację. Nie bądź na mnie zły.Chce byś został, proszę...

Ryan

-Nie jestem na Ciebie zły. Po prostu.. Sam nie wiem. To wszystko jest takie dziwne. Czuje się tak, jakbym znał Cię już kilka lat, a nie dwie, czy trzy godziny. I pewnie jest wielu mężczyzn, którzy podobają Ci się bardziej niż ja - powiedział. Ostatnie zdanie było ledwie możliwe do usłyszenia. Czuł się głupio. Teraz Alex mógł pomyśleć, że chce od niego tylko seksu, bo według niego tak to wyglądało.

Alex

- Gdybyśmy znali się kilka lat, uwierz mi, byłyby to moje najlepsze lata z facetem, który działa na mnie jak afrodyzjak. Lata wypełnione cudownym seksem, rozmowami i nie zapomnianymi chwilami. I wiem, że to za wcześnie na takie słowa ale dajmy sobie szanse na takie lata, budując naszą znajomość na dobrych postawach i uwierz mi, jesteś tak obłędnie przystojny, że nie muszę sobie zawracać głowy innymi facetami. Czuję, że mógłbym patrzeć wciąż tylko na ciebie. Podobasz mi się, naprawdę Ryan.
Chciał być naprawdę szczery i czuł, że jest. Nie wiedział więc dlaczego na chwilę w jego głowie pojawił się uroczy Tokiya.

Ryan

Nie wiedział co ma powiedzieć, więc uśmiechnął się tylko do chłopaka. Zrobiło mu się naprawdę miło. Nie pamiętał, kiedy ktoś mówił tak o nim po raz ostatni. Miał ochotę znów przytulić się do chłopaka, ale nie zrobił tego. Nie chciał, żeby Alex pomyślał, że mu się narzuca. Nie przypominał sobie, by kiedykolwiek wcześniej tak bardzo pragnął czyjejś bliskości.

Alex

- Chodź do mnie - powiedział. Ryan uśmiechnął się i podszedł do mężczyzny. Alex przytulił go mocno. Chciał po tych wszystkich wypowiedzianych słowach poczuć jego bliskość - Jesteś naprawdę uroczy - wyszeptał. Uniósł twarz Westa dłonią i pocałował czerwone wargi - Może w końcu coś zjemy?- zapytał, łagodząc panujące między nimi napięcie. - Radze ci zjeść dużo, następny posiłek będzie dopiero rano. Mam nadzieje, że zostaniesz na śniadanie, oczywiście bez żadnych podtekstów.