Kuchnia

Tokiya

Kiedy Tom zaczął go podnosić, chciał mu przerwać i kazać przestać, ale nie odezwał się, skupiając się na tym, żeby mdłości nie zmieniły się w odruch wymiotny. Starał się brać głębokie oddechy, a potem ustać na nogach. Uwiesił się jedynie brązowowłosego i z rumieńcami pozwolił mu się zaprowadzić do łóżka. Oh, dlaczego po tam świetnym seksie musiał wyjść na taką ciotę? Po wylądowaniu na łóżku zakopał się ostrożnie w pościel i przymknął oczy. Może chociaż jutro rano nie będzie nic pamiętał...

*wychodzi*

Tom

Gdy pożegnał się z Tokiyą wrócił do kuchni i posprzątał cały ten bałagan, jaki został po wczorajszej zabawie. Złość powoli z niego uchodziła, a kac stawał się coraz mniej męczący. Ciągle go suszyło, ale głowa przestała już boleć więc gdy tylko się odświeżył, wyszedł na spacer z Hoddie i poszedł załatwiać jakieś sprawy w urzędzie, związane z niedawnym wypadkiem. Napisał jeszcze do Tokiyi, że do późna nie będzie go w domu, więc może przyjechać i oddać mu rower w parku.
*Wychodzi*

Tom

Gdy wszedł do domu była równa siedemnasta. Wiedział, że Tokiya właśnie skończył prace i zaraz powinien tu się zjawić. Ogarnął wzrokiem mieszkanie i stwierdził, że jakoś za niedługo przydałoby się je posprzątać. Nie to żeby się czymś przejmował, ale lubił mieć porządek, od czasu do czasu. Podszedł do szafki i wyjął z niej makaron, dziś wyjątkowo nie miał pomysłu na to co mógłby zrobić na obiad, dlatego zdecydował się na jedno z prostszych dań jakie potrafił ugotować, spaghetti. Przeklinał siebie za to, że złamał tą cholerną rękę, przez którą teraz nie mógł robić niczego tak sprawnie i szybko jak wcześniej. Gdy tak gotował wyczekiwał na przyjście Tokiyi.

Tokiya

Spaghetti to jedno z dań, których czarnowłosy nigdy nie odmawiał. Wszedł więc zadowolony do kuchni, zostawiając po drodze swoją gitarę, żeby nie przeszkadzała. Przy okazji niuchał sobie wesoło. Niby coś tam zjadł, ale ten zapach sprawiał, że znów robił się głodny. Usiadł więc sobie do stołu i założył ręce za głowę, przyglądając się mężczyźnie.
- Co tam dziś ciekawego porabiałeś? - zapytał w końcu.

Tom

- Nudziłem się, przez większość dnia byłem w bibliotece. Nic ciekawego się nie wydarzyło, dlatego cieszę się, że w końcu tu jest. - Gdy to mówił nakładał na talerze porcję spaghetti i po krótkiej chwili postawił obiad na stole. Usiadł naprzeciwko Tokiyi i zabrał się za jedzenie.

Tokiya

- No, tak... - odparł jedynie cicho, uśmiechając się do niego lekko. Domyślał się, że dla Toma jego obecność w jakimś stopniu na pewno jest lepsza niż brak towarzystwa, ale na pewno nie zastąpi spotkań w gronie znajomych, do których musiał być przyzwyczajony. Ale mimo to cieszył się, że może spędzać z nim czas. Przynajmniej teraz, gdy ten miał wolne... później ich spotkania na pewno będą rzadsze.
Spaghetti szybko zniknęło z jego talerza, więc rozsiadł się wygodnie na krześle i czekał, aż brązowowłosy również skończy jeść. Miał tego dnia jakiś dziwny nastój i sam nie wiedział, czy ma na cokolwiek ochotę.
- Było pyszne - oznajmił jedynie, mając na myśli oczywiście obiad.

Tom

- Starałem się, żeby było smaczne - odpowiedział i dokończył jeść. Naprawdę dzisiaj nie chciało mu się siedzieć w domu. Miał ochotę powłóczyć się gdzieś nocą po mieście. Zwłaszcza, że od dłuższego nie wychodził gdzieś żeby się zabawić. Brakowało mu też głośniej muzyki w klubie i gwaru ludzi na ulicach. Lubił spokój, ale od czasu do czasu potrzebował się wyszaleć.
Wstał od stołu i podszedł do chłopaka. Objął go w tali i przysunął do siebie, tak że ich ciała się ze sobą stykały.
- Wyjdźmy gdzieś dzisiaj - poprosił cicho - gdzie chcesz, ale nie siedźmy w domu. Chciałbym gdzieś z tobą pójść za godzinkę lub dwie, obojętnie. Po tym jakbyśmy dopracowywali naszą piosenkę, albo po czymś znacznie innym. - Muskał wargami jego usta podczas mówienia, a ręką przejechał po jego pośladku.

Tokiya

Mruknął cicho, gdy Tom go objął, a ich ciała przylgnęły do siebie. Ułożył sobie dłonie na jego torsie i odpowiadał na delikatne pocałunki. Uśmiechnął się lekko, gdy Tom zasugerował im wspólne wyjście. Nie dziwił mu się, chciał się pewnie trochę rozerwać. Odkąd wylądował w szpitalu raczej nie miał ku temu okazji.
- W porządku, możemy się gdzieś wybrać - odparł spokojnie. - Piosenka może poczekać, tylko powiedz, gdzie chciałbyś się wybrać? - zapytał ostrożnie. Miał cichą nadzieję, że nie wybierze jakiejś miejscówki, na której będzie musiał integrować się z obcymi sobie ludźmi. Akurat na to nie miał najmniejszej ochoty.

Tom

Zastanawiał się chwilę nad tym gdzie mogli by wyjść. W ich mieście nie było za dużo miejsc, w których mogliby się wyszaleć. Chyba tylko w klubie można byłoby się porządnie zabawić, ale tam nie miał ochoty iść, nie dość, że ze złamaną ręką nie czułby się tam swobodnie to jeszcze nie chciał spotkać się ze swoim szefem, no i do tego wątpił żeby Tokiya lubił tańczyć otoczony całą masą nieznanych mu ludzi. Dlatego klub odpadał.
- Hmm co powiesz na wesołe miasteczko albo kino? Grają jakiś film fantasy po dwudziestej pierwszej.

Tokiya

- Mam pomysł - oznajmił wesoło. - Wybierzemy się na spacer do mojej ulubionej kawiarni, a potem pójdziemy do kina. To w pobliżu. Jutro będę miał wolne, więc będziemy mogli wcześniej wybrać się do wesołego miasteczka. Hm? - mruknął, uśmiechając się do niego lekko. Akurat wybrał z konta ostatnie pieniądze, więc stać go będzie dziś na to wyjście, a kolejnego dnia miał już mieć wypłatę.

Tom

- Mi tak pasuję - powiedział i ręką pomasował, przez spodnie krocze chłopaka. Przypomniał sobie jak brał mocno Tokiyę na dywanie i zarumienił się lekko, od teraz chyba już zawsze jego stół i dywan w jego kuchni będą mu się z tym kojarzyły.
Popatrzył na chwilę w jego oczy i uśmiechnął się. Przyciągnął go do długiego, namiętnego pocałunku. Nie miał ochoty na razie go wypuszczać ze swoich objęć.

Tokiya

Jęknął mimowolnie, gdy mężczyzna chwycił go za krocze. Uh, czasami nie dowierzał, jak otwarcie Tom okazuje, czego aktualnie od niego chce. O dziwo, na chwilę obecną było to dla niego nieco krępujące. Zarumienił się, ale mimo wszystko objął jego kark i odwzajemnił pocałunek, pozwalając brązowowłosemu, żeby wciąż masował jego męskość przez ubranie, pojękując mu co chwilę wprost w usta. Cóż... najwidoczniej będą mieli mniej czasu na spacer niż planował...

Tom

Nie chciał tego robić w kuchni ponownie, wolał raczej tym razem wziąć go w łóżku, w miękkiej pościli. Dlatego trzymając go wciąż mocno zaczął kierować się do sypialni. Po drodze całował jego szczękę i znęcał się nad jego wrażliwymi sutkami. Mruczał zadowolony gdy chłopak również zaczął go dotykać. Uwielbiał to uczucie jakby jego dotyk rozpalał w nim ogień.
*wychodzi*

Tom

Przewrócił oczami słysząc jak Tokiya nazywa się szefem kuchni. Uśmiechnął się głupio i razem z chłopakiem poszedł do kuchni. Postanowił dostosować się do polecenia i przyglądał się tylko poczynaniom Tokiyi nie wtrącając się w jego gotowanie. Cóż był ciekawy czy omlety a'la Tokiya będę zjadliwe. Albo smaczne. Zaśmiał się w duchu karcąc samego siebie za to że może wątpić w umiejętności kulinarne swojego kochanka. Podczas gdy chłopak coś ta smażył, niestety Tom nie mógł dostrzec co dokładnie, mężczyzna wpatrywał się w jego ładnie wyrzeźbione ciało. Westchnął cicho i przymrużył lekko powieki. Nadal czuł się bardzo dobrze.

Tokiya

Z tego wszystkiego całkiem zapomniał się ubrać, więc paradował przed mężczyzną w samych bokserkach. Nie były bardzo obcisłe, ale wszystko, co miało się odznaczać, robiło to dość dobrze. Niemniej był w doskonałym nastroju i nie zwracał na to uwagi. Znalazł wszystko, co chciał i zrobił swoje popisowe omlety z dodatkami. Nauczył się ich robić od taty. Proste danie, do którego wystarczy dodać kilka lekkich składników, zwykle robiło furorę. Miał nadzieję, że i brązowowłosemu zasmakuje. W międzyczasie wstawił jeszcze wodę i zrobił im obu kawy, która wylądowała na stole razem z talerzami.
- Smacznego - powiedział, czekając aż mężczyzna zacznie jeść. Nawet nie wiedział, że przygryza lekko wargę. Od tak dawna dla nikogo na gotował, że trochę się denerwował...