Pokój nr 2

Andreas

Zaśmiał się cicho i wtulił w ramiona Marka. Było mu przy nim bardzo dobrze. Tak, jakby to właśnie przy nim było jego miejsce. Cieszył się, że chłopak go rozumie.
-Nie zdąrzyłem się jeszcze przebrać - westchnął cicho.
Był trochę zmęczony przeglądaniem tych ogłoszeń, więc cieszył się, że teraz ma kogoś, przy kim może o wszystkim zapomnieć.

Mark

Uśmiechnął się do niego radośnie, na początku nie był przekonany czy to spotkanie wypali skoro miał taki zły humor, ale z Andym naprawdę poczuł się lepiej niż jeszcze godzinę temu.
- Więc czym byleś taki zajęty, że nie miałeś czasu się przebrać? - zapytał ciekawy.

Andreas

-Szukam pracy - powiedział z delikatnym uśmiechem i wstał z łóżka. Nie wiedział w co ma się ubrać. Chciał podobać się chłopakowi. W końcu wyjął z szafki obcisłe, czarne jeansy i koszulę w czerwono-czarną kratę.
-A ty co robiłeś, kiedy cię nie było? - spytał i ściągnął bluzkę.

Mark

- Cóż nic ciekawego, słuchałem muzyki... uczyłem się troszkę. I tyle, można powiedzieć, że nie czułem się zbyt dobrze przez ten czas, ale teraz jak jestem z tobą to już mi lepiej - stwierdził. Przy okazji myślał jakiej pracy mógłby szukać chłopak. Mark, mimo że był starszy nawet sobie nie zawracał tym głowy. Cóż chyba jest jakiś niedorosły. Cóż... na pewno jest.

Andreas

Uśmiechnął się szeroko i podszedł do chłopaka, a później znów usiadł na jego kolanach. Nie przejmował się tym, że nie ma na sobie koszulki.
-Nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę, że mogę poprawić ci humor. - W końcu dostał od życia jakąś nagrodę. Nagle do głowy wpadło mu pewne pytanie. Tak naprawdę nie wiedział co Mark o nim myśli.
-Lubisz mnie już chociaż trochę? - spytał cicho. Znów czuł się zawstydzony. Nie wiedział jak ma się przy nim zachowywać.

Mark

Zaśmiał się cicho i przytulił Andy'ego do siebie.
- Jasne, że cię lubię - powiedział pewnie. Nie miał co do tego wątpliwości. - Jesteś naprawdę... kochany i sprawiasz, że przy tobie czuję się lepiej... Masz coś w sobie - stwierdził i uśmiechnął się do niego. Nie kochał go, ale czuł, że kiedyś mógłby to robić.

Andreas

Bardzo lubił zapach skóry tego chłopaka. Był wyjątkowy tak jak on sam. Położył głowę na jego ramieniu i pocałował go w szyję. Lubił go tam całować. To wszystko nadal było dla niego nie do pojęcia. Był tutaj. Z Markiem.
-Ja też cię lubię - powiedział z uśmiechem nadal w niego wtulony.

Mark

Tym razem to na jego policzki wpłynął delikatny rumieniec. Andy go rozczulał, naprawdę. Chociaż dziwnie było mu myśleć, że od wczoraj jest ktoś, kto go kocha, to był w stanie to zaakceptować. Cieszył się, że właśnie tak się stało, nawet jeżeli kilka spraw się pokomplikowało. Pogłaskał Andreasa po włosach.
- Będziemy gdzieś wychodzić czy zostajemy tutaj? - spytał. Jemu było właściwie bez różnicy, ale może chłopak miał jakieś plany?

Andreas

-To zależy od tego jaka jest pogoda - powiedział i wyjrzał przez okno na dwór. Chyba było zimno. Dzisiaj wyjątkowo nie miał ochoty na zimno.
-Zostajemy - zarządził i zdjął z ramion chłopaka kurtkę. - Wyglądasz bardzo.. Apetycznie - powiedział z szerokim uśmiechem i zaczął bawić się jego koszulą.

Mark

Złe, bardzo zboczone myśli krążyły mu po głowie, gdy chłopak zrzucił z niego kurtkę. Uśmiechnął się szeroko i patrzył jak Andy bawi się jego koszulą.
- No patrz, to tak jak ty - stwierdził i spojrzał na jego odsłonięty tors. Już wczoraj zauważył, że Andreas ma bardzo ładne ciało, ale teraz wydawało mu się jeszcze piękniejsze. Czy on robił to specjalnie? Chciał go wyprowadzić z równowagi, a jego ukrytym planem było to żeby Mark się po prostu na niego rzucił? Jeżeli tak to bardzo niewiele brakowało żeby właśnie tak było.

Andreas

Nie mógł się powstrzymać i zaczął składać delikatne pocałunki na jego policzkach, szyi, a później na brzuchu, który zaczął powoli odsłaniać.
-Tak bardzo cię kocham - powiedział cicho, jakby sam do siebie. Nie wiedział, czy Mark to słyszał, ale to, jaki chłopak był dla niego, jeszcze powiększyło jego uczucie.

Mark

Westchnął cicho z przyjemności, czując na swoim ciele delikatne pocałunki. Naprawdę jeżeli chłopak nie przestanie to będzie źle. Przez kręgosłup przeszły mu dreszcze. Złapał Andy'ego za nadgarstki i zsunął go sobie z kolan. Położył go na łóżku i usiadł na jego biodrach. Oczy mu się zaświeciły. Tym razem to on zaczął całować go po szyi i ramionach.

Andreas

-Mark - Jęknął cicho i delikatnie się uśmiechnął. Sam już nie wiedział czego chce. Było mu tak przyjemnie. Nie potrafił powiedzieć "nie" i tak po prostu się od niego odsunąć. Pocałunki chłopaka paliły jego ciało, a policzki były zaczerwienione. Wplótł dłonie w miękkie włosy mężczyzny i mruczał cicho z przyjemności.

Mark

Mark pocałował w usta chłopaka i położył się koło niego, chociaż ciężko było mu się od niego oderwać. Dłońmi pieścił jego ciało, ale nie posuwał się zbyt daleko. W końcu oboje doszli do wniosku, że nie będą tego robić tak wcześnie, a jeżeli wszystko będzie dziać się w takim tempie, to chyba żaden z nich nie dotrzyma tego postanowienia.
- Wiesz - powiedział - naprawdę mi się podobasz.

Andreas

Teraz był naprawdę zawstydzony. Nie wiedział co ma powiedzieć. Cieszył się, że Mark był w stanie przerwać to, co on zaczął.
Uśmiechnął się do szarowłosego i położył głowę na jego klatce piersiowej. Już zawsze chciał być tak blisko niego. Na jego ramionach pokazały się oznaki zimna, ale nie chciało mu się teraz wstać po ubranie.