Pokój nr 3

Rafael

Niewielkie pomieszczenie w którym stoją dwa łóżka równolegle do siebie. Są one oddzielone biurkiem podzielonym na pół drewnianą „ścianką”, które stoi pod sporym oknem. Zaraz obok drzwi są dwie duże szafy na ubrania. W nogach łóżek są także niskie, około pół metrowe półki na których można ustawić książki. Na pomarańczowej ścianie wiszą dwie korkowe tablice, na których można przywiesić co tylko się chce. Wszystkie pokoje w akademiku wyglądają tak samo, a ich modyfikowanie jest surowo zabronione.

W pokoju są:
Danny Walker
i

Alex

Kiedy stanął pod drzwiami pokoju cicho westchnął. Kluczem otworzył zamek w wszedł do środka. Pokój był dwuosobowy, ale dostał go sam. Postawił torbę i usiadł na łóżku. Był wykończony tą przeprawą.

Mark

W końcu znalazł się na trzecim piętrze, ale ociągał się przed zapukaniem do drzwi z numerem trzy. No ale mus to mus.
Stuknął dwa razy w drzwi i czekał. Gdyby miał jakiś lepszy dzień pewnie by nawet się nie fatygował z pukaniem. Od razu by wszedł nie czekając na odpowiedź. Ale nie dzisiaj...
Po chwili usłyszał "proszę" i wszedł do pokoju. Zamknął za sobą drzwi i od razu popatrzył na nowego.
Na jego usta znowu wpłynął chytry uśmieszek. Cóż, chyba zawsze tak reagował gdy widział kogoś takiego. Chodziło mu o to że chłopak wyglądał na trochę zdenerwowanego i zaskoczonego. Czyżby nie spodziewał się nikogo, kto odwiedziłby go zaraz po jego przybyciu do akademika?
-Cześć, Mark jestem. I przyszedłem aby cię oprowadzić po tym marnym akademiku.

Alex

Danny był zaskoczony wizytą chłopaka. Nie spodziewał się,że 5 minut po jego przyjściu, ktoś będzie chciał mu pokazywać akademik. Był zmieszany, bo chłopak wyglądał na bezpośredniego a on raczej nie przywykł do nawiązywania tak szybko nowych kontaktów. Westchnął cicho.
- Częśc, jestem Danny. Yyyy...nie spodziewałem się ciebie- powiedział i delikatnie się zarumienił.

Mark

Jego uśmiech powiększył się jeszcze bardziej zobaczył jak na policzki nowego wpływa słodki rumieniec. Chyba Danny był trochę zmieszany widząc go tutaj, więc nie było sensu stresować go jeszcze bardziej, prawda?
- Domyślam się, że nie, to głupi pomysł dyrektora żebym przeszedł do ciebie chwile po tym jak się tu przeprowadziłeś. Jeżeli nie chcesz, to możemy to teraz po prostu olać i pójdziemy później. Pewnie chcesz się rozpakować czy coś w tym stylu - powiedział i ciekawy troszkę lepiej mu się przyjrzał.

Alex

Danny nie wiedział co powiedzieć. W sumie naprawdę czuł się skrępowany, ale z drugiej strony to miłe,że ten chłopak tu przyszedł. W sumie dyrektor go zmusiła, a jednak przyszedł do niego.
- W sumie, to miło z twojej strony. Mogę się rozpakować później. Nie chce marnować twojego czasu. Skoro przyszedłeś teraz to z chęcią zwiedzę z tobą akademik. I z chęcią posłucham o nwoym dyrektorze ...- powiedział i uśmiechnął się ciepło.

Mark

Szczerze to chyba właśnie taką odpowiedź chciał usłyszeć.
- Fajnie, ratujesz mi życie, a jak już chcesz się dowiedzieć coś o dyrciu to gdyby się dowiedział, że cię nie oprowadziłem to by mnie zabił. Albo wlepił jakiś bolesny szlaban, po którym w życiu bym się nie pozbierał. Na przykład zawiesiłby mnie w drużynie. Taki jest, więc lepiej mu nie podpadać.

Alex

Danny uśmiechnął się - Nie brzmi to dobrze - odpowiedział - Faktycznie lepiej się mu nie narażać. W poprzedniej szkole miałem fajnego dyrektora. No cóż ale nie można mieć wszystkiego - powiedział i westchnął - A jaką drużynę miałeś ma myśli?

Mark

- Cóż gram w drużynie koszykarskiej, a dyrektor wie, że to jedyna rzecz, którą bardziej lubię i często to wykorzystuje. Spoko, nie masz się czym przejmować, dla ciebie w porządku bo jesteś nowy. Będzie się starał jak najlepiej wypaść. Tak mi się przynajmniej wydaję. No ale dobra, przydałoby się już stąd wyjść, nie uważasz? - spytał. Jeżeli chodzi o niego miał głęboko gdzieś czy pójdą zobaczyć ten akademik czy nie. Równie dobrze mógłby spędzić ten czas u niego w pokoju. A dyrcio niech robi co chce. Chociaż właściwie Danny wydawał się być w porządku, więc mogłoby być nawet ciekawie podczas tego oprowadzania.

Alex

- Typ sportowca- powiedział Danny, ale nie wiedział czy to dobrze zabrzmiało. Wzrokiem przebiegł po jego ciele i na chwilę pomyślał i tym co skrywają te luźne ubrania. Sięgnął po coś do bocznej kieszeni torby.
- Chcesz ?- zapytał podając Markowi słodkiego batona - Trochę słodyczy na początek znajomości - O Boże - krzyknął w głowie. Co on wygaduje.
[/i]

Mark

Jeżeli troszkę się zdziwił pierwszym stwierdzeniem chłopaka to później już kompletnie ogłupiał. Popatrzył z głupią miną na batona, ale po chwili go wziął. Dobra, może było to trochę dziwne, ale przecież słodyczy sobie nie odmówi. Chociaż właściwie to chłopak by słodki z tą bezpośredniością.
- Eee, dzięki. Miło z twojej strony. Hmm, a ty jakim jesteś typem? - Co jak co, ale on tu zdecydowanie więcej mówił. Więc może niech teraz Danny powie mu coś o sobie. Nie miałby nic przeciwko.

Alex

- Ja? - Danny zatopił usta w batoniku i chwilę pomyślał - Sport lubię, ale to nie jest mój konik. Wolę muzykę i książki - stwierdził nie rozwodząc się nad tym zbytnio - Biorę już klucz i możemy wchodzić - powiedział. Otworzył drzwi i puścił Marka przodem.

Andreas

Kiedy wracał do akademika, za naprawdę ostatnie pieniądze, kupił sobie jakiś okropny alkohol. Chciał o wszystkim zapomnieć. Zanim doszedł do budynku zdążył się już trochę wstawić. Było późno, więc światła były pogaszone. Wyjął z kieszeni klucz i otworzył drzwi. Nie był to jego pokój, ale on o tym nie wiedział. Ściągnął buty i kurtkę, a później zostawił to przy łóżku, na którym się położył.

Alex

Mark

Mark gdy wyszli z łazienki złapał Danny'ego za rękę. Miał przy tym niezłą frajdę gdy widział jak chłopak nieporadnie trzyma zawiązany na biodrach ręcznik. Uśmiech nie schodził mu z twarzy. Wyobrażał sobie co by było gdyby ktoś ich zobaczył. On mokry w samych spodniach i Danny, który latał po akademiku bez gaci. Starali się pójść do pokoju chłopaka dość szybko, aby uniknąć kłopotów więc już po chwili znaleźli się w pokoju chłopaka. Mark zapalił światło i od razu jego uwagę przyciągnął ktoś leżący na łóżku. Stanął jak wryty a jego ręka wyślizgnęła się z dłoni chłopaka. Przez chwilę stał oszołomiony i patrzył na zmianę na Danny'ego i tego chłopaka w jego łóżku.
- Co... Co to do cholery ma być? - Z jego gardła wydobył się cichy krzyk, który niebezpiecznie przypominał warkot. Mark wbił przeszywające spojrzenie prosto w Danny'ego. Jak śmiał? - A więc to tak, że mówisz mi, że niby jestem twoim pierwszym, a w łóżku trzymasz już kolejnych na potem?