Pokój nr 2

Mark

Wziął kubek i upił łyk kawy. Gorący napój zaczął go rozgrzewać od środka.
- Więc te wszystkie fotografie na ścianach są zrobione przez ciebie? - spytał i przyjrzał się dokładniej zdjęciom. Większość zdjęć była piękna, Mark naprawdę nie mógł wyjść z podziwu, że ktoś może mieć takie dobre oko żeby uchwycić aż tyle szczegółów w jednej fotografii. - Ja nie miałbym cierpliwości żeby wykonywać taką precyzyjną pracę.

Andreas

-Tak są moje. I to w ogóle nie jest takie trudne - powiedział z uśmiechem. Chciał się dowiedzieć bardzo wielu rzeczy o Marku. Nadal nie mógł uwierzyć w to, że są tutaj razem.
-Jakiej słuchasz muzyki? - spytał. To było bardzo ważne. Chciał wiedzieć, czy mają podobny gust.

Mark

Przez chwilę jeszcze oglądał zdjęcia, potem z powrotem spojrzał na uśmiechniętą twarz Andy'ego.
- Nie ograniczam się do jednego gatunku, ale najczęściej słucham rocka. Chociaż wszystko co wpadnie mi w ucho będzie dobre. Muzyka ogólnie jest dla mnie ważna i zawsze potrafi mnie uspokoić - odparł.

Andreas

-Mam dokładnie tak samo - zgodził się z nim i uśmiechnał się jeszcze szerzej. Zauważył, że Mark przykrył się kawałkiem kołdry. Jemu samemu zaczęło robić się chłodno.
-Chcesz wejść pod kołdrę? - spytał. - Miałem zostawione otwarte okno, więc jest trochę zimno - wyjaśnił. Wstał z łóżka i podszedł do szafki. Stamtąd wyciągnął krótkie, jeansowe spodenki. Nie bardzo wstydził się swojego ciała, więc chwilę później ściagał już swoje czarne rurki.

Mark

- Właściwie to jak nie masz nic przeciwko, to z chęcią... Strasznie zmarzłem - powiedział i bardziej naciągnął na siebie kołdrę. Chociaż kawa trochę go ogrzała, to i tak nadal było mu trochę zimno.
Jego natura kazała śledzić mu wzrokiem, to jak Andy zdejmował z siebie spodnie. Chłopak naprawdę miał ładne ciało. Tak ładne, że trudno było odciągnąć od niego wzrok. Mark skarcił się w myślach, nie może tak myśleć po tym jak jeszcze chwilę temu uprawiał seks z Dannym. Do tego możliwe, że Andreas był hetero, to nie było w porządku żeby tak myślał.

Andreas

Szybko założył spodenki i także wszedł pod kołdrę. Przed chwile tylko siedzieli i co chwilę każdy z nich unosił kubek do ust.
-Masz kogoś? - spytał w końcu Andreas. Był naprawdę bardzo ciekawy i nie mógł się powstrzymać. - Oczywiście jeśli nie chcesz, możesz nie mówić - dodał po chwili, ale miał nadzieję, że Mark jednak odpowie.

Mark

Od razu przypomniał sobie to co robił dzisiaj z Dannym. Nie był z nim, właściwie to spędzili po prostu ze sobą miły wieczór. Bardzo miły. Do tego chłopak jest naprawdę słodki i fajnie się Markowi z nim gadało. Ale nie byli razem. Cholera, znali się tylko jeden dzień. Nagle zaczęło przeszkadzać Markowi to, że tak szybko wszystko się potoczyło.
- W porządku. Nie, nie mam nikogo. A przynajmniej jeszcze nie, nie wiem jak będzie. A ty... masz dziewczynę albo chłopaka?

Andreas

Uśmiechnął się delikatnie i przygryzł dolną wargę. Nie wiedział co ma powiedzieć, ale w końcu postanowił być szczery. W końcu raz się żyje.
-Nie lubię dziewczyn - powiedział cicho ze spuszczoną głową. - A chłopaka nie mam, chociaż nie dawno pojawił się taki jeden, ale raczej nie jest mną zainteresowany - dodał po chwili. Nie wiedział, czy zrobił dobrze. Bał się, że teraz Mark po prostu wyjdzie i zostawi go samego.

Mark

Spojrzał na niego zaciekawiony. Nie lubił dziewczyn. I nagle siedzenie z nim w jednym łóżku nie wydawało się takie niewinne. Uśmiechnął się do siebie, i doszedł do wniosku, że przydałby mu się sen, bo zaczyna mieć głupie myśli.
- Więc powiedź mu to, może wtedy zwróci na ciebie uwagę i coś by z tego wyszło - powiedział, choć wiedział, że w praktyce nie jest to takie łatwe jak w teorii. Zwłaszcza jak ktoś nie jest tak otwarty jak on, który nie miałby problemu z wyznaniem swoich uczuć.

Andreas

Był trochę zawstydzony, ale dzisiaj już i tak dużo się wydarzyło. Dał sobie więc mentalnego kopa i uśmiechnął się słabo.
-Dobrze - zaczął. - Więc.. Już od dłuższego czasu mi się podobasz - wyznał. - Widzisz? To nie działa. Nadal jest tak samo - powiedział. Jego głos był jakby smutny. Już zaczął żałować tego, że się przyznał. Powinna mu wystarczyć sama rozmowa z Markiem.

Mark

Był zszokowany, przez chwilę w ogóle nie wiedział jak miał się zachować. Coś ścisnęło mu się w brzuchu. Nie spodziewał się tego. Spojrzał mu w oczy i po prostu w nie patrzył. Chciał zobaczyć, czy chłopak nie robi sobie z niego żartów. Ale nic na to nie wskazywał. Jego policzki oblały się czerwienią.
- Ja... Och, nie spodziewałem się tego - powiedział zawstydzony. - W życiu bym się nie spodziewał, że to ja ci się podobam... Po przecież nawet ze sobą wcześniej nie rozmawialiśmy. Ale czy naprawdę myślisz, że to co mi powiedziałeś nic nie zmieni? Teraz przecież... Nie będę mógł przejść koło ciebie obojętnie.

Andreas

Westchnął cicho i położył się na łóżku. Nie powinien był mówić prawdy chłopakowi.
-Chyba lepiej będzie jeśli zapomnisz o tym co ci powiedziałem. Widziałem, że jest coś między tobą i tamtym chłopakiem. Nie zamierzam wam w niczym przeszkadzać - powiedział i przymknął oczy. Był już zmęczony tym dniem i nagle zrobiło mu się chłodno.
-Mógłbyś podać mi koszulkę. Leży obok ciebie - poprosił.

Mark

Bez słowa podał mu koszule. Czy to już? Koniec tematu? Tak po prostu, powiedział, że Mark mu się podoba, a teraz chce aby o tym zapomniał? Miał ochotę wyjść, nie lubił jak ktoś się bawi w ten sposób. Do tego jego kosztem.
- Aha, czyli chcesz żebym zapomniał... Więc po co mi to powiedziałeś? Naprawdę bardzo zabawne, jeżeli myślisz, że teraz będę mógł tak po prostu to olać, to się mylisz - powiedział i podciągnął nogi pod brodę. Tak, chciał wyjść, ale chciał też dowiedzieć się jak to się skończy.

Andreas

-Dziękuję - powiedział i założył białą koszulkę na ramiączka. Później spojrzał na Marka.
-Powiedziałem ci to, dlatego że wydawało ci się to takie proste. Wcale takie nie jest. Gdyby nie to, że dzisiaj trochę wypiłem i pomyliłem pokoje pewnie nigdy bym się do tego nie przyznał. Widziałem też jak patrzył na ciebie tamten chłopak. - Miał nadzieję, że chłopak zrozumie o co mu chodzi. Chciał go poznać, ale wiedział, że na nic więcej nie może liczyć.

Mark

Zagryzł dolną wargę z frustracji, tak wydawało mu się to proste, zanim dowiedział się, że to on podoba się Andreasowi.
- Więc żałujesz tego, że mi powiedziałeś? Wolałbyś żebyśmy nawet na siebie wpadli i chciałbyś żeby było tak jak wcześniej? A to co jest pomiędzy mną a Dannym, to właściwie sam nie wiem co to jest. Znamy się dopiero jeden dzień - powiedział nieskładnie.