Pokój nr 2

Mark

- Bardzo chętnie zostanę - odparł pogodnie. Dopóki był weekend nie miał problemu z nocowaniem poza własnym pokojem.
- Tak ja też - zgodził się z chłopakiem. - Było fajnie. - Niestety pewnie nie pójdą zbyt szybko do wesołego miasteczka. Na usta Marka wpłynął uśmiech, gdy przypominał sobie jakiej ochoty nabrał na chłopaka w diabelskim młynie. Chyba już tylko z tym będzie mu się on kojarzył.
- Palisz? - spytał po chwili, gdy poczuł, że musi zapalić. Miał nadzieję, że nie będzie to przeszkadzało Andreasowi. W końcu uzależnienie to uzależnienie, pewnie nawet gdyby chciał, a nie chciał, to i tak nie potrafiłby rzucić.

Andreas

Odwrócił się do chłopaka i uśmiechnął się do niego.
-Tylko czasami. Jeśli chcesz, możesz palić - odpowiedział. Wiedział, że Mark pali. W końcu przyglądał mu się przez jakiś czas.
-Lubisz tańczyć? - spytał po chwili. Nie mógł się powstrzymać i spojrzał na nagi tyłek szarowłosego. Był po prostu wspaniały. Zresztą, chyba wiele osób zazdrościło mu takiego ciała.

Mark

Nie chciał puszczać Andreasa, ale musiał zejść z łóżka po fajki, które miał w kurtce. Nago przeszedł przez cały pokój i wyjął papierosy.
- Uwielbiam - odparł krótko. Taniec był czymś co pozwalało mu się wyluzować i odstresować. Lubił czasami pójść do klubu i wyszaleć się po ciężkim tygodniu w szkole. - Zdarza się, że chodzę do klubów trochę potańczyć.
- Chcesz? - spytał i wyciągnął w stronę Andy'ego paczkę papierosów.

Andreas

Przygryzł swoją dolną wargę, kiedy Mark przeszedł nagi przez pokój aż do swoich spodni, gdzie schylił się i wyjął papierosy. Zarumienił się, kiedy dał się przyłapać na podglądaniu.
-Nie, dziękuję - odpowiedział z uśmiechem. - Pójdziemy kiedyś razem potańczyć? - spytał i uśmiechnął się jeszcze szerzej pokazując zęby. Już chciał zobaczyć jak chłopak radzi sobie na parkiecie.

Mark

Zaśmiał się cicho, gdy zobaczył jak śledzi go wzrok chłopaka. Wyjął zapalniczkę i zapalił papierosa. Zaciągnął się dymem i przymknął oczy. Od razu zrobiło mu się lepiej, gdy dym wypełnił jego płuca. Wypuścił dym i zaciągnął się jeszcze kilka razy zanim odpowiedział.
- Bardzo chętnie - powiedział. - Często tańczysz? - spytał ciekawy.

Andreas

Nigdy w życiu nie widział czegoś tak seksownego. Przez cały czas przygryzał swoją dolną wargę. Przykrył się też kołdrą, bo musiałby być chyba ślepy, żeby nie reagować na taki widok.
-Kiedy byłem młodszy chodziłem do szkoły tańca. Teraz raczej rzadko gdzieś wychodzę. Chociaż brakuje mi tego - wyjaśnił. Chciałby kiedyś wrócić do tańca.
Nagle do głowy wpadł mu pewien pomysł. Jego policzki od razu stały się różowe.
-Będę mógł kiedyś zrobić ci zdjęcia? - spytał nieśmiało. Miał na myśli nagie zdjęcia, ale mu tego nie powiedział.

Mark

Podobało mu się to, że Andy chodził do szkoły tańca. Pewnie jest dużo lepszy od niego. Chciałby to niedługo sprawdzić. Z chęcią wyszedłby z nim gdzieś do klubu za jakiś czas.
- W takim razie, skoro ci tego brakuję, wybierzemy się gdzieś niedługo by potańczyć - powiedział i spalił do końca papierosa. Uchylił okno aby trochę wywietrzyć dym i z powrotem położył się w łóżku, obejmując ramionami Andy'ego.
Zdziwił się trochę, gdy usłyszał pytanie chłopaka. Oczywiście nie miał nic przeciwko zdjęciom. Ba, nawet był bardzo chętny. Zwłaszcza, że Andy naprawdę znał się na nich i sprawiał, że wychodziły po prostu cudowne. Wzrok Marka powędrował na ścianę, na której znajdowały się fotografię i kolejny raz przyjrzał się im dokładnie. Były cudowne i chyba Mark nie miałby nic przeciwko, żeby Andy miał jego zdjęcia.
- Jasne, czemu nie? I tak masz już rysunki ze mną, czemu by i nie zrobić zdjęć? - spytał i cmoknął go czule w usta.

Andreas

Nie wiedział jak ma powiedzieć, jakie to mają być zdjęcia. Pocałował go jeszcze raz i objął go ramionami.
-Chciałbym zrobić ci zdjęcia, na których jesteś nagi - powiedział cicho i zaczął rysować kółka na brzuchu Marka.
Cieszył się z tego, że wyjdą gdzieś razem. Nie wiadomo jednak jeszcze co będzie z jego pracą i czy ja w ogóle dostanie. Więc lepiej na razie niczego dokładnie nie ustalać.

Mark

Przez chwilę w ogóle zastanawiał się czy dobrze zrozumiał co chłopak ma na myśli.
- Może, kiedyś... - powiedział z głupią miną. Chyba nie był przygotowany na takie pytanie. Ale nawet jakby dłużej się zastanowił to i tak doszedłby do wniosku, że jest za wcześnie aby Andreas miał jego nagie zdjęcia. Nie to, że martwił się, że zostaną wywieszone one po całym akademiku, to była tylko taka jego pierwsza głupia myśl, ufał chłopakowi, ale nie mógł się na to zgodzić. Gdy będą znali się dłużej, wtedy tak.
- Hej co jest nie tak w mojej twarzy, że chcesz moje zdjęcia nago? - zapytał z uśmiechem, nie chciał żeby chłopak się speszył czy coś.

Andreas

Rozumiał, że chłopak nie chciał się zgodzić. To przecież normalne. Wszystko byłoby dobrze, ale jego ostatnie pytanie sprawiło, że zrobiło mu się trochę przykro. Nie chciał, żeby Mark myślał, że zależy mu tylko na jego ciele. Spuścił wzrok i zasłonił czerwone policzki włosami.
-Przepraszam, że spytałem o coś takiego - powiedział cicho i zaczął bawić się kawałkiem kołdry.

Mark

- W porządku - powiedział cicho i spojrzał na niego. - Nie musisz przepraszać - dodał chwilę później. Jakoś tak dziwnie się czuł. Sam nie potrafił do końca określić jak. Chyba trochę niezręcznie.
Westchnął cicho i pogłaskał po policzku chłopaka, nie chciał żeby był smutny czy coś, przecież się na niego nie gniewał ani nic.

Andreas

Dotyk Marka cały czas na niego działał. Poczuł przyjemne dreszcze na całym ciele. Uśmiechnął się do niego, a później usiadł mu na kolanach i przytulił się do niego. Nie wiedział, czy chłopakowi się to spodoba on jednak chciał być jak najbliżej.
-Umiesz pływać? - spytał. Chciał żeby Mark zapomniał o tych zdjęciach.

Mark

Gdy tylko Andy usiadł mu na kolanach, objął go mocno i wtulił twarz w zagłębienie jego szyi. Wziął głęboki oddech, rozkoszując się cudownym zapachem chłopaka.
- Szczerze? Nie umiem. Gdy byłem mały, miałem chyba z cztery lata, starsi koledzy z wakacji wyrzucili mnie z żaglówki do morza, od tamtej pory jakoś nigdy nie ciągnęło mnie to pływania, zwłaszcza, że o mało się wtedy nie utopiłem - wyznał. Rzadko o tym komuś mówił. Po tamtym wydarzeniu, przez długi czas leżał sam w szpitalu, bo rodzice nie mieli czasu by zajrzeć do niego nawet na chwilę.

Andreas

Odwrócił się twarzą do chłopaka i pocałował jego usta.
-Mój mały biedny chłopiec - powiedział uśmiechnięty i pocałował go po raz kolejny tym razem mocniej. Tak naprawdę nie chciał sobie tego nawet wyobrażać. Przecież mogło mu się stać coś poważnego.
Znów był zły na siebie, że z własnej głupoty i braku pewności siebie zmarnował tyle czasu, kiedy mogliby być razem.

Mark

Jego brew powędrowała do góry, na to stwierdzenie, ale chyba nie poczuł się jakoś szczególnie urażony. Wbrew przeciwnie, wyszczerzył się od ucha do ucha, gdy to usłyszał. Mały to on taki nie był, biedny to już na pewno nie, zarówno jak w kwestii finansowej jak i w kwestii radzenia sobie z różnymi sprawami. A co do bycia Andy'ego... To chyba nie miałby nic przeciwko gdyby tak było.