Garderoba

Tristan

Mahoniowa, podgrzewana podłoga zlewa się kolorystycznie z pokrywającymi trzy ściany szafami. Przy ścianie, na której znajdują się drzwi do hallu stoi półka na buty, na której górnych piętrach zawsze można znaleźć jakieś ciepłe kapcie, których i tak nikt nie używa ze względu na ogrzewanie podłogowe. Na ścianie na prawo od wejścia wisi duże lustro w pozłacanej ramie, w którym można sprawdzić, jak leżą na właścicielu apartamentu ubrania, które założył. Na lewo od lustra ukryta za drewnianym panelem jest skrytka z deską do prasowania. Wystarczy docisnąć panel mocniej do ściany, by odskoczył, a ukryta za nim deska opadła i mogła służyć pomocą w nagłym wypadku. Po obu stronach szklanej tafli, tuż przy ramie, wiszą dwa oświetlające pomieszczenie kinkiety z brązowo-beżowymi abażurami o klasycznym wyglądzie, którym można za pomocą pokrętła na ścianie obok drzwi regulować intensywność świecenia. Po prawej stronie lustra również jest skrytka, zaprojektowana jako dodatkowy schowek lub tajne pomieszczenie. Żeby ją otworzyć wystarczy przesunąć ręką po panelu tuż pod lampą, a wbudowany tam czujnik dotyku otworzy zamek i panele, za którymi ukryto drzwi, odskoczą.

Tristan

Wchodząc do pomieszczenia, wtaszczył ze sobą walizki, zostawione poprzedniego dnia na jego progu. Otworzył szafy i zaczął rozpakowywać ubrania. Resztę rzeczy, czyli ręczniki, przybory toaletowe, kosmetyki, książki, część swoich segregatorów i zeszytów, portfel, ładowarkę do telefonu i kilkanaście innych przedmiotów, których nie można było na siebie założyć, ułożył na podłodze z zamiarem przeniesienia ich potem do swojej łazienki i innych pomieszczeń w apartamencie. Wieszając równo na wieszakach swoje spodnie, zastanawiał się, gdzie powinien trzymać dokumentację dotyczącą rzeczy i osób, którymi zajmował się w pracy. Może jednak nie przemyślał wszystkiego tak dokładnie, jak mu się zdawało, kupując ten apartament. Przecież takie coś nie powinno leżeć sobie na wierzchu. - Gdyby tylko udało mi się znaleźć wejście do tego ukrytego pokoju, które było na planach. – Westchnął, wkładając do szafki swoje czarne buty ozdobione ćwiekami. Nie miał dzisiaj w planach niczego szczególnego, więc może spędzić trochę czasu tutaj, w łazience i w sypialni gości, bo właśnie te trzy pomieszczenia graniczyły ze skrytką na planach, które oglądał jeszcze zanim zdecydował się na kupno.
Gdy wszystkie ubrania były już w szafach, wyjął szuflady obcisłe, czerwone bokserki, zabrał ze stosu rzeczy leżącego na podłodze ręcznik oraz swoje przybory toaletowe i wrócił na górę, żeby wziąć kąpiel.

*wychodzi*

Tristan

Wszedł do pomieszczenia i wyciągnął rękę w prawo, kręcąc w górę rolką zamontowaną w ścianie na wysokości jego barków . Pomieszczenie stopniowo zostało otulone przez delikatne światło wiszących na ścianie po obu stronach lustra kinkietów. Tristan podszedł do znajdującej się naprzeciwko drzwi szafy i otworzył ją. Zabrał ze sobą głównie praktyczne ciuchy, ale nie chciał w nich opuszczać z mieszkania. Traktował to wyjście na miasto, jak swego rodzaju pierwsze wrażenie, które musiało być przecież dobre, jeśli miał zamiar rozkręcić tu interesy, musiał wyglądać jak człowiek godzien zaufania, a nie pierwszy lepszy obdartus. Ale nie chciał być też przeciętny, bo osoby przeciętne nie rzucają się w oczy. Zdjął z wieszaka swoją czarną koszulę z żabotem uszytą z prawdziwego jedwabiu i, chwyciwszy ją w rękę, podszedł do lustra, otwierając skrytkę z deską do pracowania i żelazkiem. Potem wrócił do szafy i wyjął z niej czarne, materiałowe spodnie z wysokim stanem, obcisłe w pasie i na udach, ale luźne niżej. Wyprasował obie rzeczy i ubrał się, czując, jak materiał przyjemnie ogrzewa jego skórę. Stanął przed lustrem, przyglądając się przez chwilę swojemu odbiciu i wiedząc, że czegoś brakuje, ale nie potrafiąc stwierdzić czego. A skoro jego strój nie wyglądał idealnie, to nie mógł opuścić apartamentu. Był głodny i wkurzony. Opadł się głową o ramę lustra, a prawą ręką uderzył w ścianę, ledwie mijając się z wiszącym na niej kinkietem, jednak pięść i tak go zabolała. Zaraz po huku, który spowodował, usłyszał pyknięcie, a gdy odwrócił głowę, przez ułamek sekundy miał wrażenie, że drewniane panele oderwą się od ściany i zaczną na niego spadać. Nic takiego jednak się nie stało i Tristan podszedł do odstającej od reszty ściany płyty. Lekko ją podważył, a ona otworzyła się bardziej, ukazując ukryte dotychczas przejście.
- To nie było wcale takie trudne – stwierdził mężczyzna i wszedł do pomieszczenia za ścianą.

*wychodzi*

Tristan

Gdy opuścił już gabinet, przypomniał mu o sobie głodny żołądek. Postanowił, że pojedzie tego dnia po swoje rzeczy do starego biura i po drodze coś zje. Na wszelki wypadek wziął jeszcze marynarkę, bo spodziewał się, że wieczorem, gdy będzie już wracał, może zrobić się zimno, a potem założył buty, sprawdził, czy ma ze sobą telefon oraz portfel i opuścił apartament.

*wychodzi*

Tristan

Pozwolił sobie na rumieniec i uderzenie otwartą dłonią w czoło dopiero, gdy wszedł do garderoby.
W szafy wyjął zwykłą krótką skórzaną kurtkę i przerzucił ją przez ramię. Nie chciał tracić czasu, gdy ktoś na niego czekał, a musiał przecież jeszcze pobiec do sypialni po portfel i telefon.

*z tematu*

Tristan

- Za dwa dni? Na pewno? - Poczekał na odpowiedź. - W porządku. Poda mi pan jeszcze adres? - Powtórzył usłyszane słowa kilka razy w myślach, żeby nie zapomnieć. - Dziękuję. Do widzenia.
Rozłączył się i westchnął.
W międzyczasie dostał dwa smsy. Oba od Takahiro.
Nie dam rady,odpisał. Samochód u mechanika. Ale chciałbym. Wracaj, proszę. Naprawdę nie chcę tak tego kończyć.
Tristan wysłał wiadomość i zabrał się za przenoszenie segregatorów i komputera do gabinetu. Wiedział, że musi zamówić jeszcze biurko i jakieś szafki, w których mógłby trzymać wszystkie dokumenty.
Przeniesienie wszystkiego zajęło mu kilka minut, a gdy wreszcie skończył, zdecydował, że przydałaby mu się kąpiel. Przez tę całą sytuację z Takahiro czuł się po prostu spięty.

*z tematu*