Kino

Alex

Delikatnie się uśmiechnął gdy czarnowłosy jednak podjął rozmowę. Wisiorek Alexa naprawdę przykuł jego uwagę.
- To pamiątka od rodziców. Mój tata pochodził z Japonii. W czasie jednej z wizyt u jego rodziny, dostałem to.
Mówiąc o rodzicach od razu posmutniał. Ten wisiorek miał dla niego wyjątkową wartość.

Tokiya

- Oh... - wyrwało mu się mimowolnie. Czy takie rzeczy naprawdę się zdarzają? Zauważył, że chłopak nieco spoważniał na wspomnienie o rodzicach. Wprawdzie nie wiedział o nim nic, ale domyślał się, że mają więcej wspólnego niż początkowo przypuszczał. Położył dłoń na swoim wisiorku i uśmiechnął się bardzo słabo. Cóż... ojciec zawsze oczekiwał od niego, że będzie szedł do przodu z wysoko podniesioną głową i to zamierzał robić. Raczej uśmiechał się na wspomnienie o nim niż smucił, jakkolwiek tęsknił. - Mój również należał do ojca Japończyka - odpowiedział, spoglądając w lustro. Ciężko było tego u niego nie zauważyć, ale przywyknął do tego. Nadawało mu to uroku i dobrze o tym wiedział. Niemniej wciąż czuł się niezręcznie w towarzystwie tego chłopaka, jakkolwiek zainteresował go sobą.

Alex

- Patrząc na twoją urodę domyśliłem się,że masz jakieś azjatyckie korzenie, a ten wisiorek nakierował mnie na Japonię.
Urodę?...sam nie mógł uwierzyć,że to powiedział do nieznajomego. Zrobiło się dość niezręcznie. Alex wziął głęboki wdech.
- Przepraszam...na ogól nie jestem taki bezpośredni.
Poczuł jak jego policzki płoną. Spuścił głowę chcąc uniknąć wzroku czarnowłosego.

Tokiya

Zaśmiał się cicho, widząc, że chłopak się rumieni. Cóż, ma za swoje. Wcześniej to on go zawstydził! Na jego słowa skinął jedynie twierdząco głową.
- Nic nie szkodzi, ja jestem raczej mało towarzyski - odparł, wzruszając ramionami. W tej samej chwili przypomniało mu się, że przecież przyszedł tu z Tomem, który czeka na niego. No i film ucieka! Miał zaraz wracać! - Chyba będę musiał obejrzeć ten film jeszcze raz - stwierdził z nieco rozbawioną miną. - Powinienem już wracać.

Alex

- No tak, przepraszam nie przyszedłeś przecież sam. Widziałem twojego chłopaka. Było mi miło cię poznać, chociaż w sumie...- zawahał się na chwilę- Nie poznaliśmy się tak naprawdę. Jestem Alex.
Wyciągnął rękę w kierunku czarnowłosego. Uśmiechnął się ciepło mając nadzieje, że to przekona nieznajomego do przedstawienia się i jeszcze krótkiej rozmowy.

Tokiya

Był trochę zaskoczony zachowaniem chłopaka, ale w rezultacie odwzajemnił uśmiech i bez dłuższego zastanowienia uścisnął jego dłoń. Imienia nie miał japońskiego, a szkoda, spodziewał się usłyszeć coś w tym stylu.
- Tokiya, mnie również miło - odparł, może nieco zbyt drętwo. Ale co mógł poradzić? Bardziej dziwnie poczuł się z tym, że Tom został nazwany jego chłopakiem. - Właściwie... spotykam się z nim od niedawna, to nie jest mój chłopak - przyznał z cichym westchnieniem, samemu nie wiedząc, po co się tłumaczy. - Ale przyszliśmy razem i nie chciałbym mu robić przykrości - oznajmił. Czuł się nieco rozdarty. Z jednej strony chciał już wrócić do Toma, a z drugiej dowiedzieć się czegoś więcej o Alexie. Może jeszcze kiedyś się spotkają i wtedy będzie miał okazję?

Alex

- Ładne imię- odpowiedział po przeanalizowaniu słów Tokiya - Nie chciałem cię urazić, nazywając go twoim chłopakiem, w sumie to szczęście mieć kogoś takiego- powiedział i znów się zarumienił. Gubił się w swoich myślał. Wiedział,że wiecznie nie może tu stać i rozmawiać z czarnowłosym.
- Miło mi było spotkać kogoś z" rodzinnych stron". Nie będę cię dłużej zatrzymywał, może kiedyś jeszcze uda nam się spotkać. Fajnie byłoby pogadać z kimś o wspólnych korzeniach. Taka odmiana w tym wielkim, komercyjnym mieście.
Zawahał się ,ale po chwili sięgnął do kieszeni i wyciągnął wizytówkę.
- Daje lekcję sztuk walki, może się skusisz, a jak nie to jest tu mój numer, może będziesz miał chęć kiedyś pogadać.
Wręczył mu mały kartonik, nie oczekiwał jednak fajerwerków.

Tokiya

Wziął od niego ten kartonik, przyjrzał mu się przez chwilę, a potem wsunął do kieszeni spodni, powtarzając sobie w myśli, żeby go nie zgubić. Właściwie sam nie wiedział dlaczego, ale chyba chciał po prostu jeszcze kiedyś spotkać tego chłopaka. Ot, żeby porozmawiać. Mieć jakiegoś... przyjaciela, który by go rozumiał...? Może zbyt wiele oczekiwał od tak przypadkowej znajomości, ale w końcu wszystko jest możliwe.
- Na pewno jeszcze się spotkamy - odparł, przyglądając mu się przez chwilę. Sztuki walki, hę? Chłopak naprawdę musiał być dobrze zbudowany, o i był przystojny. Nie wyglądał też na takiego, który by go drażnił swoją osobą, choć ostatnio ogólnie stał się bardziej otwarty. Tak, Alex w jakiś sposób go interesował. Nie był tylko jeszcze pewien w jaki. - Muszę uciekać, więc... do zobaczenia - rzucił jeszcze i szybkim krokiem ruszył na salę kinową. Dosiadł się do mężczyzny i uśmiechnął do niego pogodnie, dając mu buziaka w policzek. - Wybacz, że tak długo. Dużo mnie ominęło?

Alex

Reakcja chłopaka miło go zaskoczyła. Nie tylko wziął jego wizytówkę, ale i obiecał, że na pewno się jeszcze spotkają. Do tego uśmiechnął się tak słodko. Naprawdę był uroczy. Alex miał wrażenie, że ta przypadkowa znajomość może okazać się czymś więcej. Ale jego myśli nie wybiegały za daleko. Jego entuzjazm ochłodziła myśl o starszym z mężczyzn, który został na sali kinowej.
- Do zobaczenia- odpowiedział.
Tokiya po chwili wyszedł z łazienki. Alex głośno westchnął. Teraz wszystko zależało od czarnowłosego czy ich znajomość będzie miała jakąś kontynuację. Alex wahał się czy iść do domu czy wrócić na film. Coś jednak na tle mocno ciągnęło go do nowo poznanego chłopaka, że postanowił kontynuować seans. Siadając za Tokiyą uśmiechnął się sam do siebie. Chłopak już nie był dla niego kimś obcym. W kilkanaście minut tak wiele się zmieniło. Podobała mu się ta zmiana.

Tom

Był trochę zniecierpliwiony, bo w końcu ile można siedzieć w kiblu? Starał się skupić na filmie, ale jego myśli wciąż zaprzątał chłopak. Gdy w końcu Tokiya usiadł przy nim, znowu go objął ramieniem.
- Hmm nie, właściwie nie było żadnej akcji. Kto to? - spytał i swój wzrok skierował na tego mężczyznę siedzącego za nim. Nie żeby coś mu on przeszkadzał, po prostu był ciekawy.

Tokiya

- Znajomy, chciał pogadać - skłamał na poczekaniu. Nie było po nim tego widać, nawet nie mrugnął. Właściwie miał mu powiedzieć prawdę, ale... w ostatniej chwili zmienił zdanie. Uznał, że to mogło dość nieciekawie wyglądać w oczach Toma, więc ta wersja była lepsza. No i w sumie teraz już byli znajomymi. Szczególnie, że przecież nie zrobił nic złego, prawda? Ot, porozmawiał z nieznajomym. I wziął od niego numer telefonu. Nie obrócił się jednak tym razem w jego stronę. Lepiej nie przeginać. Pocałował lekko mężczyznę w policzek i skupił się na filmie. O ile to w ogóle było jeszcze możliwe.

Tom

Słowa chłopaka przyjął do wiadomości skinieniem głowy. Przecież tak właśnie podejrzewał, że to tylko znajomi. Nic wielkiego, ale zaczął się głupio denerwować. Do końca filmu czuł się raczej... dziwnie. Dlatego umilał sobie czas składaniem pocałunków na szyi czarnowłosego, również go przy tym rozpraszając. Do tego nikt ich nie widział bo przecież każdy był wpatrzony w ekran i było ciemno, prawda? No chyba że ktoś by się patrzył szczególnie na nich... I może właśnie o to chodziło? Czuł że ten znajomy nadal wlepia swój wzrok w jego Tokiyę. Dlaczego by mu nie pokazać, że chłopak jest tylko jego?

Tokiya

Z początku bawiło go nawet zachowanie Toma, który najwyraźniej przestał interesować się filmem i za wszelką cenę starał się zwrócić na siebie uwagę Tokiyi. W końcu jednak chłopak i tak mu nic nie powiedział. Kiedy seans się skończył, spojrzał na niego jedynie z rozbawieniem błąkającym się na ustach.
- Jednak będę musiał obejrzeć ten film jeszcze raz - stwierdził, gdy wychodzili z kina. - Okropnie mnie rozpraszałeś, a części w ogóle nie widziałem - stwierdził, śmiejąc się pod nosem.

Tom

- No widzisz jaki jestem okropny? Nawet filmu ci nie dam w spokoju obejrzeć, ale chyba nie przeszkadzało ci to za bardzo? - zapytał udając zawstydzenie i wielką pokorę, dusząc w sobie śmiech. Należała mu się kara za to że był taki niegrzeczny, zdecydowanie. Uśmiechnął się pod nosem i utkwił wzrok w rozbawionych oczach Tokiyi.

Alex

Sam nie wiedział czy ma urojenia, czy starszy z mężczyzn celowo całował Tokiyę by zaznaczyć swoją własność. Tak właśnie to wyglądało, nieznajomy dawał jasny sygnał. Wiedział, że mężczyzna ma świadomość,że wciąż wparuję się jego młodszego towarzysza. Cała ta sytuacja go zaintrygowała. Czyżby nieznajomy postrzegał w nim zagrożenie?
Faktycznie to czyba nie jest jego chłopak...pomyślał, widząc zachowanie towarzysza czarnowłosego. Ku swojemu rozczarowaniu dostrzegł,że Tokiya nie protestuje, ale zapominając o oglądaniu filmu, rozkoszuje się pocałunkami swojego przyjaciela. Gdy zapaliło się światło Alex zobaczył wyjatkowy błysk w oczach nieznajomego.Widać było,że planował więcej akcji w ten wieczór, niż tylko te w filmie. Przez chwilę mu pozazdrościł. Kiedy wszyscy wstawali, jeszcze raz w blasku światła spojrzał na Tokiyę. Tak, chciał bardzo zapamiętać na długo tą twarz. Miał nadziej, że wkrótce go znów zobaczy.
Kiedy jego wzrok napotkał spojrzenie Tokiya zarumienił się delikatnie. Niepewny uśmiech zagościł na jego twarzy. Tak bardzo chciał zobaczyć jeszcze raz, jak czarnowłosy się uśmiecha.