Sypialnia

Ryan

Przyjął ciężar ciała Alexa z radością. Przytulił go do siebie, a kiedy usłyszał jego słowa miał ochotę rozpłakać się ze szczęścia.
-Od wczoraj jesteś dla mnie najważniejszy na świecie. Obiecuję - odpowiedział cicho i pocałował go w szyję.

Alex

Alex westchnął z ulgą. Naprawdę chciał by Ryan był przy nim.
- Kiedy wróciłem do domu, a ciebie nie było w sypialni, poczułem dziwną pustkę. Nie chce się już nigdy czuć. Chce wiedzieć,że obojętnie gdzie jesteś należysz tylko dom mnie.

Ryan

Przytulił się do niego bardzo mocno. Chciał czuć jego ciepło jak najdłużej.
-Jestem tylko twój - powiedział i spojrzał na jego ładną twarz. Bardzo podobały mu się te duże, szare oczy. Ich nogi były ze sobą poplątane i wydawało mu się, że pasują do siebie jak nikt inny. Pamiętał, że Alex nie może się z nim jutro spotkać, ale może wieczorem znajdzie dla niego chociaż kilka minut.
-Wiem, że mówiłeś, że jutro nie możemy się spotkać, ale może znalazłbyś chwilę wieczorem, żeby do mnie zajrzeć? - spytał z nadzieją. Widział, że będzie mu go brakowało.

Alex

- Wpadłbym tylko nie wiem gdzie mieszkasz. Ale przyjdę jak podasz mi adres. Jest na 17 umówiony ze znajomym, wieczór będę miał dla ciebie , no i noc. Jeśli tylko zechcesz.

Ryan

-Oczywiście, że chcę. - Ucieszył się i pocałował go w policzek. Lubił dawać mu takie drobne czułości. - A mieszkam jakieś piętnaście minut spacerem od Ciebie. Trzy ulice od szkoły, blok 13 mieszkanie 9 - dodał i położył swoją głowę na klatce piersiowej mężczyzny.

Alex

Alex westchnął, kiedy Ryan się do niego przytulił. To było bardzo przyjemne uczucie. Cieszył się, że jutro też spędzą ze sobą czas. Ale kiedy zamknął oczy, stanął mu przed oczami młody, czarnowłosy chłopak. Przystojny , ze słodki uśmiechem. Tajemniczy i bardzo pociągający. Kidy Alex go poznał od razu poczuł z nim dziwną więź. Ale teraz miał Ryana i było mu cudownie z nim. Nie wiedział co przyniesie jutrzejsze spotkanie z Tokiyą. Ale chciał go zobaczyć, cieszył się na to spotkanie. Jeszcze raz pocałował Ryana. Gładził jego nagie plecy - Słodkich snów skarbie- wyszeptał. Chodź sam wiedział, że tak łatwo nie zaśnie.

Ryan

Wtulił się w niego i zamknął oczy. Chciał, żeby już zawsze było tak jak teraz. Miał przy sobie ważną dla siebie osobę.
-Dobranoc - wymruczał i z zamkniętymi oczami pocałował go w policzek. - Nawet nie wiesz jak mi z tobą dobrze.

Alex

Alex już nic nie odpowiedział. Czuł ja oddech Ryana robi się spokojniejszy. Było mu wspaniale, trzymając śpiącego Westa w ramionach. Czuł,że tak mogłoby być na dłużej. Na zawsze? Bał się tego słowa. Po śmierci rodziców, czyjaś obecność w jego życiu już nie była dla niego tak oczywista.Miał nadzieję, że Ryan nie będzie tylko krótkim epizodem w jego życiu.

Ryan

W nocy miał jakieś dziwne sny. Widział dużo cieni i słyszał jakieś głosy, ale nie potrafił ich zrozumieć. Pomimo tego obudził się wypoczęty. Spojrzał na Alexa do którego nadal był przytulony. Mężczyzna nie spał.
-Cześć, Skarbie - powiedział uśmiechnięty i splótł swoje palce z jego dłonią.

Alex

-Hej, przystojniaku.Nie wiem co ci się śniło w nocy ale nieźle mnie skopałeś. Wierciuch z ciebie straszny! Ale dobrze się obudzić przy tobie- powiedział Alex i pocałował Ryana.

Ryan

-Przepraszam - powiedział, a jego policzki się zarumieniły. Nie wiedział, że kręci się w łóżku. Zawsze spał sam.
-Chyba muszę już wstać i wrócić do siebie. - Nie chciał przeszkadzać Alexowi. Nie wiedział gdzie spotyka się z tym swoim kolegą, ale może wcześniej musiał coś załatwić.

Alex

- Już? Czemu? - Alexowi zrobiło się przykro- Myślałem,że zjemy razem śniadanie i trochę dnia spędzimy razem. A po południu odprowadzę cię domu i pójdę na to umówione spotkanie i jak mi się uda to wrócę do ciebie. Chyba,że masz jakieś plany to nie chce się narzucać...

Ryan

Pocałował go i odsunął się od niego z uśmiechem.
-Nie chciałem Ci przeszkadzać. Myślałem, że będziesz zajęty. Mógłbym zaprosić cię na kolację, ale to chyba nie byłby dobry pomysł, więc może obejrzymy jakiś film? - spytał. - Jeśli oczywiście przyjdziesz - dodał szybko. Wiedział, że nie może być tego pewien, ale miał wielką nadzieję, że jeszcze się zobaczą.

Alex

- Zamówimy pizze albo zjem ciebie- zaśmiał się Alex - Na pewno przyjdę- powiedział, chodz sam nie był całkowicie o tym przekonany- A zamiast kolacji możesz zrobić śniadanie. Wiesz gdzie jest kuchnia...kanapki wystarczą. Obaj zaczęli się śmiać.

Ryan

Cieszył się, że Alex nie przejmuje się tym, że on nie potrafi ugotować niczego, a jeszcze bardziej cieszył się z tego, że napewno przyjdzie. Wziął jego twarz w dłonie i mocno pocałował jego usta.
-Śniadanie do łóżka? - spytał z uśmiechem i jeszcze na chwilę usiadł mu na kolanach.