Ścieżka

Rafael

Ścieżka prowadząca między drzewa. Na parkingu zaraz obok zostawia się swoje samochody i idzie w las na pieszo - niektórzy, żeby znaleźć grzyby, albo też w zupełnie innych celach. Można też tu znaleźć młode osoby do towarzystwa, które szukają okazji.

Bill

Niedawno wyszedł ze spotkania i musiał się uspokoić. Nie lubił kiedy coś szło nie po jego myśli, a teraz coraz częściej tak się działo. Miał sam wybrać modelki do swojego nowego pokazu, ale oczywiście one były już wybrane. Bardzo lubił to miejsce. Zszedł ze ścieżki i usiadł na dużym kamieniu. Szum drzew zaczął go uspokajać.

Rafael

Podjechał na parking obok ścieżki leśnej i zostawił swój samochód, zamykając go. Zrobił kilka kroków, gdy nagle zauważył mężczyznę siedzącego na kamieniu. Zastanawiał się, czy przypadkiem nie jest trochę za zimno, żeby sobie tak tyłkiem siadać na kamieniu - to mogło mieć swoje konsekwencje. Ale w ostateczności nie odezwał się.

Bill

Już dłuższą chwilę siedział i myślał. O wszystkim. Właśnie miał zamiar wstać i wracać do domu, kiedy zobaczył, że ktoś mu się przygląda. Był to wysoki, przystojny brunet. Nie wiedział dlaczego, ale uśmiechnął się do niego i delikatnie skinął głową w jego kierunku.

Rafael

Zmrużył lekko oczy, ale w końcu też się uśmiechnął. Cóż, seksu mu chyba na dziś wystarczy, ale czemu by nie miał poznać kogoś nowego, kto może stać się jego kolejną ofiarą innego dnia? No więc właśnie. Dlatego wsadził rękę do kieszeni spodni i podszedł do niego.
- Czekasz na kogoś w tym lesie? - zapytał spokojnie.

Bill

-Nie. Przyszedłem tu tylko na spacer - odpowiedział i wstał z kamienia. Był przyzwyczajony do tego, że jest zaczepiany przez różnych ludzi. Wbrew pozorom jego były zespół nadal był popularny. Zlustrował wzrokiem mężczyznę jeszcze raz i stwierdził, że on raczej nie był jego fanem.
-Jestem Bill. - Podszedł do nieznajomego i wyciągnął w jego stronę dłoń. W końcu co mu szkodzi? To tylko zwykły mężczyzna spacerujący po lesie.

Rafael

Uśmiechnął się ponownie i również podał mu dłoń.
- Rafael - przedstawił się. Zaczynało się inaczej, niż jego pierwsza znajomość dzisiaj. Z Adamem wymienili się imionami dopiero, kiedy stali już u niego w domu. No, ale to był zupełnie inny tym człowieka niż ten, który stał przed nim. Blondynek od początku do końca ociekał słodkością, a Bill wydawał się całkiem ciekawym osobnikiem, więc zamierzał się nim zainteresować. - No proszę, jednak ktoś prócz mnie tu spaceruje - stwierdził.

Bill

Bill stwierdził, że mężczyzna może być w jego wielu. Przynajmniej tak wyglądał. Mieli nawet podobny styl, jeśli chodzi o ubiór. Kiedy tylko to zauważył uśmiechnął się do siebie. Musiał jednak przestać rozmyślać i odpowiedzieć na pytanie Rafaela.
- Uwielbiam to miejsce - odpowiedział szczerze. - Tutaj zapominam o wszystkich swoich problemach. Często tu przychodzisz? Nigdy wcześniej Cię nie widziałem.

Rafael

- Przynajmniej raz w tygodniu - odpowiedział z lekkim uśmiechem. Tak, miał ochotę na jakąś bardziej konstruktywną rozmowę. Więc mężczyzna lubił to miejsce... To wiele o nim mówiło. - Zwykle idę na polanę, może dlatego się nie spotkaliśmy - stwierdził, przyglądając mu się uważnie. Był całkiem przystojny, jak tak sobie o tym myślał.

Bill

- Ja zawsze przychodzę tutaj, jest mniejszy tłok. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się tu spotkamy. Może spodoba Ci się moje miejsce. - Był szczery ze swoim nowym znajomym. Naprawdę chciał go tu jeszcze spotkać. Było w nim coś, co zdecydowanie mu się spodobało. Oczywiście, Rafael mógł nigdy się nim nie zainteresować. Postanowił sprawdzić, czy chłopak ma kogoś. Chociaż się nie znali wolał wiedzieć jakie są jego szanse.
- Może kiedyś zabierzesz tu swoją dziewczynę - powiedział nawet nie pytając.

Rafael

Przechylił głowę na bok. On serio to powiedział? To był jeden z jego tekstów sprawdzających, czy facet ma dziewczynę i czy w ogóle się nimi interesuje. Możliwe, że on naprawdę miał to na myśli, a możliwe też, że chciał go sprawdzić. Kiedy o tym pomyślał, aż nie mógł powstrzymać lekkiego uśmiechu.
- Nie mam nikogo - powiedział, bo domyślał się, że to właśnie jest rzecz, którą jego rozmówca chciał wiedzieć. Bardzo wielu rzeczy się domyślał... - A ty? - zapytał od razu. Nie widział powodu, dla którego miałby robić podchody.

Bill

Był zadowolony i nie było powodu żeby to ukrywać. Rafael był wolny, a to już połowa sukcesu.
-Jestem wolny - odpowiedział po czym zmieszał się lekko. - Wolę mężczyzn - wypalił i natychmiast odwrócił wzrok w inna stronę. A co jeśli chłopak jest homofobem? Nic tylko pogratulować inteligencji Teillsmann.

Rafael

Miał ochotę się zaśmiać, ale nie zrobił tego. Taki przypadek naprawdę trafił mu się po raz pierwszy w życiu! Wypalił to tak prosto z mostu, jakby mówił o pogodzie! Niby odwrócił później wzrok, ale mimo wszystko to było naprawdę ciekawe zachowanie. Obcemu mówić o swojej orientacji. Cóż, dla niego to było nawet na rękę. Wiedział już, że Bill może być jego kolejnym kochankiem. Może na nieco dłużej, niż Adam, tego nie wiedział.
- Więc chyba to nie przypadek, że się spotkaliśmy, Bill - powiedział z uśmiechem, unosząc jedną brew. Miał wrażenie, że mężczyzna domyśli się, że on też jest gejem.

Bill

Kiedy tylko zobaczył tę seksownie uniesioną do góry brew ugięły się pod nim kolana. Właśnie wtedy wszystko zrozumiał. Sam nie mógł w to uwierzyć. Ten mężczyzna był po prostu idealny. Pewny siebie, miał dobry gust. Teraz trzeba było to tylko dobrze rozegrać. Uśmiechnął się do niego nieśmiało i zaczął mówić.
- Bardzo miło było Cię poznać, Rafael, ale niestety muszę już iść. Zaczyna robić się ciemno, a do miasta jest jeszcze kawałek drogi. Zanim tam dojdę minie trochę czasu. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy. - Dziękował sobie, że akurat dziś nie wziął samochodu.

Rafael

Naprawdę nie mógł powstrzymać swoich myśli od zadania pytania - czy on specjalnie o tym wspomina, bo widział, że on tu podjechał samochodem? To wcale by go nie zdziwiło. Skoro wolał mężczyzn, to możliwe, że on mu się zwyczajnie na wstępie spodobał. No i jeszcze ten nieśmiały uśmiech... Cóż, on jemu podobał się coraz bardziej z chwili na chwilę. Był go ciekaw, nawet nie pod kątem łóżka, a osobowości, co zdarzało mu się raczej rzadko.
- Daj spokój. Przyjechałem samochodem, więc mogę cię podwieźć - powiedział spokojnie z uśmiechem na twarzy. - Ale w zamian za to chciałbym, żebyś przeszedł się ze mną na polanę. To niedaleko, a chciałbym tam chwilę posiedzieć - dodał, patrząc na niego i czekając na odpowiedź, choć tak naprawdę nie zadał pytania.