Pokój nr 2

Alex

- Chcesz iść ze mną? W sumie ja pójdę do łazienki na swoim piętrze a potem już do siebie - powiedział i wsunął na siebie spodnie. Nie patrzyła na Marka. Jedyne co czuł to palący go wstyd.

Mark

- Och, ok - odparł. Coś mu nie pasowało to, że chłopak nawet na niego nie patrzy. Zmrużył lekko oczy i również odwrócił od niego wzrok. O co chodziło Danny'emu? - Więc... - zaczął niezręcznie - dobranoc - dodał po dłuższej chwili.

Alex

Danny miał tak naprawdę ochotę zostać i spędzić z nim noc. Po swoim pierwszym razie nie chciał wracać do siebie do pokoju. Nie wiedział co zrobić - Mark...- zaczął niepewnie - a może mógłbym, no wiesz...-Jego twarz pokryła się purpurą - Wykąpać się i wrócić do ciebie i zostać na...noc - wyszeptał prawie bezgłośnie.

Mark

- Oczywiście, że możesz. Właściwie to nawet dziwnie by było gdybyś poszedł do siebie - odparł. Coś ten chłopak niezdecydowany jest. Danny uśmiechnął się łobuzersko, tak jak miał w zwyczaju. - Poczekam tu na ciebie aż się wykąpiesz. - W końcu jak powiedział, że pójdzie z nim chyba nie za bardzo tego chciał. Później pójdzie wziąć prysznic.

Alex

Danny podszedł do niego i przytulił się mocno. Po chwili spojrzał mu w oczy i pocałował - Przepraszam cię za moje zachowanie. Nie wiem w sumie jak mam sie teraz zachować. Nie chce ci się narzucać ale też nie chce być sam. To dla mnie nowa sytuacja. Nie gniewaj się na mnie...a pod ten prysznic chodź ze mną. To może być przyjemne - wyszeptał i znów się przytulił.

Mark

Westchnął i wciąż się uśmiechając, powiedział: - Przecież się nie gniewam na ciebie. Chyba nawet potrafię zrozumieć, że musisz sobie teraz wszystko poukładać. Więc nie musisz przepraszać. - Odsunął się od niego i założył na siebie spodnie i jakąś luźną koszulę żeby móc wyjść do łazienki.

Alex

- Dzięki - powiedział Danny i założył resztę ubrań. mark wziął ręczniki i płyn do kąpania. Po chwili wyszli z pokoju.

* z tematu*

Mark

Poszedł prosto do swojego pokoju. Dziwny żal po tym jak Danny wyrzucił go z pokoju zmienił się w złość. I na siebie i na chłopaka, chociaż właściwie to nie miał za co się na niego gniewać. A może i miał, jakie to teraz miało znaczenie?
Mark podszedł do parapetu i otworzył okno. Wyciągnął z biurka paczkę papierosów i po kolei wypalił trzy fajki. Później zdjął z siebie koszulę i spodnie do spania i przebrał się w dopasowane czarne jeansy i niebieską koszulkę. Zarzucił jeszcze na siebie skórę i czapkę z daszkiem. Właściwie to był gotowy do wyjścia, ale nie miał ochoty nigdzie się teraz włóczyć. Starał się odciągnąć myśli od nieprzyjemnych tematów i zaczął odrabiać pracę domową z historii. Było z nim naprawdę źle skoro zabierał się nawet za naukę, byle tylko niczym się nie przejmować.

Mark

Było po czternastej gdy w końcu postanowił wyjść. Przez cały czas spędzony w tym pokoju słuchał muzyki, trochę się uczył i grał na komputerze. Był znudzony całym tym dniem i miał nadzieję, że może gdy spodka się z Andym, to się zmieni.
* Wychodzi *

Mark

Nadal rozpromieniony wszedł do pokoju. Cieszył się jak głupek i chyba nic nie było mu w stanie dzisiaj popsuć humoru.
W miarę szybko przebrał się w świeże ciuchy, rozczesał się i wyszedł na chwilę do łazienki umyć twarz i zęby.
Gdy wrócił z łazienki, spakował jeszcze książki do plecaka i zarzucił go na ramię. Zastanawiał się czy może spotka Andy'ego w szkole? Nawet tak na chwilę podczas przerwy. Byłoby miło.
Zerknął na zegarek, pierwsza lekcja właśnie dobiegała końca, więc musiał się pośpieszyć, by zdążyć na drugą.
* Wychodzi *

Mark

Gdy wrócił ze szkoły, włączył komputer i zaczął słuchać muzyki, przy tym przeglądał różne strony. I tak nie miał co robić, a może przez to chociaż zabije nudę. W końcu jeszcze była chwilka czasu zanim przyjdzie do niego Andreas.

Andreas

Nie wiedział, czy chłopak jest w pokoju, więc zapukał w drzwi i czekał cierpliwie, chociaż to nie było łatwe. Nie widział go pół dnia i już był strasznie stęskniony. Mark był całym jego światem i miał nadzieję, że on też kiedyś będzie tak samo ważny dla niego. Byli chyba na bardzo dobrej drodze by do tego dojść.

Mark

Gdy usłyszał pukanie, wstał od komputera i podszedł do drzwi, by je otworzyć. Na jego usta wpłynął uśmiech, gdy tylko zobaczył Andreasa stojącego w progu.
Od razu złapał go za rękę i przyciągnął do siebie, zamykając w międzyczasie drzwi.
- I jak? Tęskniłeś?

Andreas

Od razu po wejściu do pokoju mocno przytulił się do Marka i zaczął składać na jego ustach pocałunki.
-Bardzo.. bardzo.. bardzo.. - mówił, kiedy nie całował szarowłosego. Po chwili oderwał się od niego i szeroko uśmiechnął.
-A ty? - spytał nie odsuwając się od niego nawet na centymetr. Naprawdę bardzo mu go brakowało i miał nadzieję, że teraz się nim nacieszy.

Mark

Zaśmiał się cicho na tę odpowiedź, Andreas wyraźnie się ucieszył, gdy go zobaczył, co było bardzo budujące. No i te pocałunki... Mark nie mógł powiedzieć, że mu się nie podobało.
- Ano, zwłaszcza, że nie widziałem cię w szkole, chociaż cię wypatrywałem na korytarzach - powiedział i przyciągnął go znowu do siebie, składając na jego ustach dłuższy pocałunek.