Salon

Ryan

Starał się być poważny, ale nie potrafił. Cały czas uśmiechał się szeroko.
-Możesz próbować, ale ostrzegam, że nie będzie łatwo - odpowiedział i dał się zaciągnąć do sypialni.
*z tematu*

Alex

- Napijesz się czegoś? - zapytał Alex .
- Przepraszam cię, zaraz wracam- Alex musiał wyjść bo usłyszał głos Ryana, wołający go z przedpokoju.

Alex

Trzymając się za rękę weszli do salonu. Adam siedział na kanapie. Ciepło się uśmiechnął - Kochanie, to jest Adam - powiedział Alex- Adam to jest Ryan.
Mężczyźni podali sobie dłoń.

Ryan

Nie chciał odsuwać się od Alexa nawet na minutę. Uśmiechnął się do chłopaka, który wyglądał na naprawdę miłego.
-Miło cię poznać - powiedział i jedną ręką objął w pasie swojego chłopaka. - Przepraszam cię Adam, ale naprawdę się za nim stęskniłem - wyjaśnił.

Alex

Alex się zarumienił słysząc słowa ukochanego. Dziwnie się czuł ale było to bardzo przyjemnie - Słuchajcie, ja pójdę zrobić kolację a wy pogadajcie. Adam kocha książki tak jak ty - powiedział w kierunku Ryana. Pocałował go w policzek, wziął reklamówkę z zakupami i poszedł do kuchni.

Ryan

Alex wyszedł z salonu, a on usiadł na kanapie obok Adama.
-Skąd się znacie? - spytał z uśmiechem. Miał dziś bardzo dobry humor. Cieszył się, że sam poznaje coraz więcej nowych ludzi.

Adam

Patrzył na tą scenkę i właściwie coś go skręcało. Trudno było patrzeć na coś takiego, kiedy samemu się było samotnym. Mimo tego nie przestawał się uśmiechać. W końcu nie mógł pokazać, że mu to jakkolwiek przeszkadza. Uśmiechnął się do czarnowłosego, gdy usiadł obok.
- Poznaliśmy się dziś w bibliotece. Wpadliśmy na siebie. Dosłownie - powiedział spokojnie. Chwilę milczał, by w końcu zadać pytanie. - Wy... długo jesteście razem? Nie chcę być wścibski, po prostu wyglądacie razem na szczęśliwych, więc się zastanawiam - wytłumaczył się od razu.

Ryan

-Nie ma sprawy. Możesz pytać o chcesz. Jesteśmy razem kilka dni - odpowiedział z uśmiechem. Wydawało mu się, że to brzmiało bardziej poważnie, niż dwa dni. W końcu naprawdę kochał swojego chłopaka. Nie mówił wcześniej, że idzie do biblioteki. Może potrzebował czegoś na zajęcia. Spojrzał na blondyna i uśmiechnął się delikatnie. - Lubisz książki, tak? - spytał. Chciał jakoś podtrzymać rozmowę.

Adam

Uśmiechnął się. Kilka dni, a wyglądali tak, jakby to był już jakiś poważny związek... Na jego pytanie początkowo skinął jedynie głową, dopiero po chwili odpowiadając.
- Zdecydowanie tak. Można nawet powiedzieć, że je kocham - powiedział spokojnie. Właściwie, jak tak sobie pomyślał, to nie miał zamiaru zostać na żadnej kolacji. Chciał pomóc Alexowi napisać referat i wyjść, żeby nikomu nie przeszkadzać. Ale chyba brązowowłosy podjął decyzję za niego. Ale i tak lepiej siedzieć w towarzystwie, niż samemu, prawda? Dlatego nie miał zamiaru protestować. - Z tego, co Alex mówił, ty też je lubisz, prawda? - Uśmiechnął się do niego lekko.

Ryan

Był trochę zdziwiony tym, że Alex poznał Adama chwilę wcześniej, a już zaprosił go do domu. Chłopak chyba był trochę zakłopotany.
-Muszę je lubić. Uczę literatury w liceum - odpowiedział z uśmiechem. - A ty czym się zajmujesz? - Blondyn wyglądał na kogoś w wieku Alexa, ale nie był pewien. Może tak samo jak jego chłopak, studiuje.

Adam

- Och, fajnie - powiedział z nutką entuzjazmu.
Może, jakby kontakt się nie urwał, mógłby mu podrzucić swoją książkę, żeby jakieś dobre oko ją oceniło? Tylko jeszcze musiał to swoje dzieło skończyć. Ale zastanawiało go, dlaczego Alex prosił w bibliotece o pomoc jego, skoro ma w domu "profesjonalistę"? Tak, to była zagadka.
- Ja właściwie niczym konkretnym. Staram się napisać książkę, jestem w połowie - przyznał z uśmiechem. Co prawda od razu sobie pomyślał, że musi sobie znaleźć jakąś pracę, bo nie może cały czas obciążać matki, ale tego już mówić na głos nie musiał.

Ryan

Ożywił się, kiedy usłyszał czym zajmuje się mężczyzna. Sam pisał coś w swoich zeszytach, ale nie myślał o to poważnie. Po prostu lubił to robić.
-Naprawdę piszesz? - spytał nadal nie wierząc. - Mam nadzieję, że kiedyś będę mógł przeczytać coś twojego - powiedział zgodnie z prawdą. - Jaki gatunek książki? - spytał jeszcze po chwili. W końcu mogło być to wszystko. Zaczynając od romansów, a kończąc na horrorach.

Adam

- Tak, naprawdę - przyznał, uśmiechając się z nutką rozbawienia na jego reakcję. - Właściwie sam nie wiem... Romans, thiller i dramat w jednym, tak sądzę - powiedział po chwili zastanowienia. - Ostatnio mam sporo weny, więc szybko dopisuję kolejne strony i rozdziały - stwierdził zadowolony z siebie.

Ryan

-Wydajesz się być fajnym chłopakiem, więc czuję, że ta książka będzie dobra. Nie jestem nie wiadomo kim i nie znam się na wszystkim, ale gdybyś chciał się kogoś poradzić, to może będę mógł ci pomóc - zaoferował się, a na jego policzki wstąpił delikatny rumieniec. Bał się, że wyjdzie na kogoś, kto się przechwala.

Adam

Też nieco się zaczerwienił z powodu pierwszych słów mężczyzny. Uśmiechnął się lekko do niego.
- Będę wdzięczny za pomoc - powiedział zadowolony. - Na pewno znasz się bardziej niż ja. W razie czego liczę na szczerą krytykę - dodał.